Αγαπημένες ισπανικές και ισπανόφωνες ταινίες

Ας μιλήσουμε για τις αγαπημένες μας ισπανόφωνες ταινίες... Να θυμηθούμε και να προτείνουμε...

Από Αμενάμπαρ μ' αρέσουν τα πάντα, ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα το Η θάλασσα μέσα μου.
Από Αλμοδόβαρ θεωρώ κορυφαίο το Όλα για τη μητέρα μου και σε γενικές γραμμές έχω διασκεδάσει πολύ με ταινίες του.
Από Álex de la Iglesia το La comunidad καταπληκτικό...
Από Julio Medem Οι εραστές του αρκτικού κύκλου...

Θα επανέλθω με περισσότερες...

Καταπληκτική ταινία, ανάμεσα σε θρίλερ και μαύρη κωμωδία! Λέγεται La comunidad [Η κοινότητα] του Álex de la Iglesia (2000). Ο αγγλικός τίτλος είναι Common wealth. Στο imdb δε γράφει πότε βγήκε η ταινία στην Ελλάδα, οπότε μπορεί και να μη βγήκε καθόλου στις κινηματογραφικές αίθουσες. Εγώ σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα, δεν κατάλαβα πότε πέρασε το δύωρο και επιπλέον ήταν από τις λίγες ταινίες που ήταν αυτό που περίμενα... Το πόστερ της ταινίας είναι τόσο υποβλητικό που με είχε ''μπάσει'' στο κλίμα από μόνο του... Κι η Carmen Maura θεά όπως πάντα!!!




Οι εραστές του αρκτικού κύκλου είναι μια ταινία του Julio Medem (1998) που μιλάει για τη μοίρα, τις συμπτώσεις, τους κύκλους που κάνει η ζωή μας. Άκρως ποιητική... Στα συν η μουσική του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας. Να τη δείτε!


Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο www.imdb.com .

Πολύ ωραίο θέμα αυτο!!!

Από τις πιο πρόσφατες σχετικά ταινίες ξεχωρίζω το Volver του Almodovar, που μου άρεσε περισσότερο από όλες τις ταινίες του, γιατί συνδυάζει καλύτερα από ποτέ το κωμικό/σοβαρό με το τραγικό/φαιδρό, ενώ και το ομώνυμο τραγούδι που ερμηνεύει η Penelope Cruz είναι υπέροχο, υπέροχο...

Αλλά πραγματικό αριστούργημα θεωρώ την ταινία Ο λαβύρινθος του Πάνα του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο (είναι του 2006), με θέμα τον ισπανικό εμφύλιο, κατεξοχήν δηλαδή πολιτικό, ιδωμένο όμως μέσα από τα μάτια ενός μικρού κοριτσιού... Η ταινία, που έχει εξαιρετική σκηνοθεσία και μοντάζ, συμπλέκει την συνταρακτική πραγματικότητα του εμφυλίου με το ονειρικό και παραμυθένιο στοιχείο (που θυμίζει λίγο "Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων"), διαθέτει πλήθος ειδικών εφέ που σου δίνουν την ψευδαίσθηση της αληθοφάνειας ακόμα και στις πιο "τραβηγμένες" σκηνές, μαγεύει και παρασύρει το θεατή στον εξω-πραγματικό της κόσμο και μένει στη μνήμη και στη σκέψη για πολλή ώρα μετά το τέλος της...

Από αυτές που αναφέρει η hispanista μου άρεσε πολύ Η θάλασσα μέσα μου, ενώ τις δυο τελευταίες δεν τις έχω δει. Θα τις δώ όμως
Αν θυμηθώ και κάποια άλλη, θα επανέλθω

Προχθες σε dvd ειδα το εκπληκτικο Volver του Pedro Almodóvar με την εκπληκτικη Πενελοπε Κρουζ και χθες στο nova cinema το:

ΜΙΚΡΑ ΜΥΣΤΙΚΑ
(TAPAS)
Ηθοποιοί:
Eϊντζελ Ντε Αντρες Λόπεζ, Μαρία Γκαλιάνα, Ελβίρα Μινγκουέζ

Σκηνοθέτης:
Χοσέ Κορμπάχο, Χουάν Κρουζ

Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 94 min
Είδος: Δραματική Κομεντί

Περίληψη:

Με φόντο μια συνηθισμένη γειτονιά σε ένα προάστιο της Βαρκελώνης ξετυλίγονται μικρές καθημερινές ιστορίες ανθρώπων. Μυστικά, όνειρα και απρόοπτα αποτελούν το αλατοπίπερο της ζωής...


Σε απταιστα.....καταλανικα

Συμφωνώ απόλυτα για τις προαναφερθείσες ταινίες(La comunidad, El laberinto del Fauno, Volver,Mar adentro).Tου Alejandro González Iñárritu προτείνω to "Amores Perros"(πολύ ωραία επίσης "21 γραμμάρια", "Βαβέλ" αν και όχι ισπανόφωνα) και το "Te doy mis ojos" της Icíar Bollaín. Από Almodóvar επίσης τα "Carne Trémula"(Καυτή σάρκα) και "Tacones Lejanos"(ο Miguel Bosé... θεά ειδικά όταν τραγουδάει το "Un año de amor" με τη φωνή της Luz Casal!!!)
Όλα πάνω-κάτω είναι δράματα εκτός ίσως από τα Ψηλά τακούνια(Tacones lejanos) που είναι λίγο πιο ευχάριστο...