Υδατοσφαίριση ανδρών - Η εθνική ομάδα της Ισπανίας (1920

Λεπτομέρειες: Κωνσταντίνος Βασιλείου; 13 Οκτωβρίου 2011

Το άθλημα της υδατοσφαίρισης στους άνδρες είναι βάση τίτλων, ένα από τα πιο πετυχημένα ομαδικά αθλήματα στην Ισπανία.

Κι’ αυτό διότι μετρά δύο παγκόσμια πρωταθλήματα και ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, που ισοδυναμεί με παγκόσμιο τίτλο καθώς σε όλα τα ομαδικά αθλήματα εκτός του ποδοσφαίρου στο τουρνουά των Ολυμπιακών αγώνων οι εθνικές ομάδες αγωνίζονται με τους καλύτερους παίκτες τους.

Στην Καταλονία πρωτοεμφανίστηκε το σκληρό αυτό σπορ και σε αυτή την περιφέρεια της Ισπανίας συνεχίζει να χτυπά η καρδιά του καθώς οι καλύτεροι ισπανοί πολίστες είναι καταλανοί και οι μεγαλύτερες και δυνατότερες ομάδες είναι οι καταλανικές.

Η εθνική ομάδα της Ισπανίας έκανε το ντεμπούτο της σε μεγάλη διοργάνωση στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αμβέρσας το 1920. Μέχρι και το 1980 δεν πέτυχε την παραμικρή διάκριση σε καμία διοργάνωση με εξαίρεση την πρώτη θέση στους Μεσογειακούς αγώνες το 1951.

Το 1980 είναι η χρονιά της αλλαγής του ρου της ιστορίας του ισπανικού πόλο. Οι Ολυμπιακοί αγώνες διεξάγονται στη Μόσχα εκεί που η Ισπανία θα κερδίσει την τέταρτη θέση και τον σεβασμό όλου του κόσμου της υδατοσφαίρισης σαν μια νέα δύναμη στον κόσμο. Επίσης ο καταλανός Μανουέλ Εστιάρτε έκανε αισθητή την παρουσία του σε αυτό το τουρνουά και από τότε έμελε να εξελιχθεί σε έναν θρύλο του αθλήματος όχι μόνο για την Ισπανία αλλά για όλο το παγκόσμιο πόλο. Η Ισπανία με αυτόν τον παίκτη στην σύνθεσή της έγινε τα επόμενα είκοσι χρόνια πρωταγωνίστρια εγκαταλείποντας μια για πάντα τον ρόλο του κομπάρσου στις διεθνείς διοργανώσεις.

Η άνοδος του ισπανικού πόλο ήρθε αργά αλλά σταθερά. Το 1981 τερμάτισε στην πέμπτη θέση του παγκοσμίου πρωταθλήματος και την ίδια θέση πήρε και στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς. Το 1983 ήρθε η τρίτη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ενώ το 1984 στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λος Άντζελες επανέλαβε την επιτυχία της Μόσχας καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση. Το 1985 νέα μεγάλη διάκριση με την τρίτη θέση στο παγκόσμιο κύπελλο της F.I.N.A, θα ακολουθήσει η τέταρτη θέση στην ίδια διοργάνωση το 1989, για να έρθει το 1991 χρονιά που η εθνική Ισπανίας θα παίξει στον τελικό δύο διοργανώσεων όπου θα γνωρίσει όμως την ήττα. Στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος θα ηττηθεί από την Γιουγκοσλαβία με 8-7 και στον αντίστοιχο τελικό του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος θα ηττηθεί ξανά από τους Γιουγκοσλάβους με 11-10.

Το 1992 στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης (της πρωτεύουσας του ισπανικού πόλο) η Ισπανία θα φτάσει στον τελικό όπου και πάλι θα γνωρίσει την ήττα με 9-8 από την τότε παγκόσμια δύναμη Ιταλία. Από την ίδια ομάδα το 1994 η Ισπανία θα χάσει και τον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος αυτή τη φορά με συντριβή 10-5!

Τέσσερις χαμένοι τελικοί μέσα σε τέσσερα χρόνια είχαν σαφώς ανεβάσει μεν την αξία του ισπανικού πόλο διεθνώς, όμως είχαν δημιουργήσει εύλογα και πολλά απωθημένα για μια κούπα. Το 1996 και στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα είχε έρθει η ώρα των Ισπανών. . . Με τον Εστιάρτε στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του και την υπόλοιπη σπουδαία γενιά παικτών που τον πλαισίωνε να μεγαλουργεί, η Ισπανία έφτασε στον τελικό όπου μετά από ένα δύσκολο αγώνα υπέταξε τους Κροάτες με 7-5 φέρνοντας στην Ισπανία το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο! Η δικαίωση για την Ισπανία που για μια δεκαπενταετία έφτανε στη βρύση αλλά νερό δεν έπινε. . .

Οι Ολυμπιονίκες του 1996:

Josep Maria Abarca
Anjel Andreo
Daniel Ballart
Pedro Garcia Aguado
Salvador Gomez
Manel Estiarte
Ivan Moro
Miguel Angel Oca
Jorge Paya
Sergi Pedrerol
Jesus Rollan
Jordi Sans
Carles Sans

Δύο χρόνια αργότερα το 1998, η Ισπανία θα κερδίσει και τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας κερδίζοντας στον τελικό την μεγαλύτερη δύναμη του αθλήματος Ουγγαρία με 6-4!

Το 2001 θα επαναλάβει την ίδια επιτυχία κερδίζοντας στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος την Γιουγκοσλαβία με 4-2, δημιουργώντας έτσι την δική της ‘’δυναστεία’’ στο παγκόσμιο πόλο με δύο σερί παγκόσμιους τίτλους και το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο του 1996.

Έκτοτε η Ισπανία άρχισε σταδιακά να χάνει έδαφος στις μεγάλες διοργανώσεις. Σίγουρα η αποχώρηση του Εστιάρτε και άλλων σπουδαίων παικτών έπαιξε σημαντικότατο ρόλο. Οι νέοι πολίστες που προωθήθηκαν στην ομάδα σε καμία περίπτωση δεν ήταν της ίδιας αξίας με την παλιά γενιά, κατάφεραν όμως με μερικές σποραδικές επιτυχίες να διατηρήσουν την Ισπανία στον χώρο των μεγάλων δυνάμεων του παγκοσμίου πόλο.

Στον θεσμό του World League που ξεκίνησε το 2002 η Ισπανία συμμετείχε δύο φορές στον τελικό όπου γνώρισε ισάριθμες ήττες. Το 2002 έχασε από την Ρωσία με 10-8 ενώ το 2006 από την Σερβία με 6-4. Το 2009 έφτασε στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά το 2001, ηττήθηκε όμως μετά από ένα συγκλονιστικό παιχνίδι με 14-13 στην παράταση από τους Σέρβους.

Τα δύο τελευταία χρόνια η εθνική Ισπανίας κατάφερε να παραμείνει στο κλαμπ των μεγάλων δυνάμεων με την τρίτη θέση στο παγκόσμιο κύπελλο της F.I.N.A του 2010 και την πέμπτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2011.