Η 27η Ιανουαρίου είναι η «Εθνική Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος». Για την ιστορία του πράγματος, η Βουλή των Ελλήνων καθιέρωσε, το 2004, με ομόφωνο ψήφισμά της την 27η Ιανουαρίου ως «Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος», που έπεσαν, μαζί με εκατομμύρια άλλους ομόθρησκούς τους θύματα του ναζιστικού ρατσισμού κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Τα γεγονότα είναι γνωστά, λυπηρά και πάντα ευχόμαστε η Ανθρωπότητα να μην ξαναζήσει τέτοια βαρβαρότητα. Το Café Babel συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος, θα προσεγγίσει το θέμα… μουσικά, αφιερώνοντας στους αναγνώστες του ένα… tango! Θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, ότι έχουμε ένα τόσο σοβαρό και πένθιμο θέμα και εμείς το προσεγγίζουμε με τραγούδια, βιολιά και πιάνα; Η μαύρη αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο tango ταιριάζει γάντι στο όλο θέμα, μιας και δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε tango, αλλά για το «Τango του Θανάτου»!
Αναφερόμαστε στο tango «Plegaria» (Πλεγάρια=Ικεσία), του Αργεντινού Eduardo Bianco, το οποίο ακούστηκε και χορεύθηκε κατά κόρον στην Ευρώπη την περίοδο του μεσοπολέμου. Το λυπημένο αυτό tango είχαν διαλέξει οι Ναζί σαν «κατευόδιο» αυτών των ανθρώπων που οδηγούνταν προς το θάνατο! Οι ορχήστρες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, που αποτελούνταν, φυσικά, από τους ίδιους τους κρατούμενους, έπαιζαν υποχρεωτικά αυτό το σκοπό, ενώ συγχρόνως, οι υπόλοιποι συνάνθρωποί τους οδηγούντουσαν στους θαλάμους των αερίων, για την τελική λύση!
Εξ ου και το όνομα του tango: από «Ικεσία», κατέληξε να ονομάζεται: «το Tango του Θανάτου»! Ας το θυμηθούμε:
Ικεσία που φτάνει στην ψυχή μου
Με τον αργό ήχο κωδωνοκρουσιών,
Ικεσία που είναι παρηγοριά και βάλσαμο
Για τις απροστάτευτες ψυχές.
Το όργανο που ηχεί στο παρεκκλήσι
Μας πλημμυρίζει όλους από συγκίνηση
Ενώ συγχρόνως μια ψυχή γονατιστή
Ζητά παρηγοριά, ζητά συγχώρεση!
Αλίμονό μου! Ω Κύριε!
Πόση πίκρα, πόσος πόνος!
Όταν ο ήλιος κρύβεται
(Μια ικεσία)
Κι’ όταν αργοπεθαίνει
(Αναβλύζει από την ψυχή μου)
Περνά ξυστά από μια πονεμένη ψυχή
(Και υψώνω μια προσευχή)
Το σούρουπο.
Πέθανε η όμορφη που τόσα υπόφερε,
Πέθανε, και η συγχωρεμένη ψυχή της
Πέταξε πολύ μακριά απ’ αυτήν την ζωή,
Έφυγε χωρίς παράπονο, ντροπαλά.
Και μέσα στην σιωπηλή νύχτα
Ακούγεται ένα τραγούδι πόνου
Και η θλιμμένη της ψυχή, συγχωρέστε την,
Ντυμένη στα άσπρα, τραγουδάει για την αγάπη.
Οι στίχοι του tango στα ισπανικά:
Plegaria
Plegaria que llega a mi alma
al son de lentas campanadas,
plegaria que es consuelo y calma
para las almas desamparadas.
El órgano de la capilla
embarga a todos de emoción
mientras que un alma de rodillas
¡pide consuelo, pide perdón!
¡Ay de mí!... ¡Ay señor!...
¡Cuánta amargura y dolor!
Cuando el sol se va ocultando
(una plegaria)
y se muere lentamente
(brota de mi alma)
cruza un alma doliente
(y elevo un rezo)
en el atardecer.
Murió la bella penitente,
murió, y su alma arrepentida
voló muy lejos de esta vida,
se fue sin quejas, tímidamente.
Y di en que noche callada
se oye un canto de dolor
y su alma triste, perdónala,
toda de blanco canta al amor!
Σύνταξη, μετάφραση στα ελληνικά: Κωνσταντίνος Σφύκας
Πηγή: http://athens.cafebabel.com/