Γουατεμάλα: Τσολ κ’ιν, το χρονικό μίας προαναγγελθείσας καταστροφής [1]

Διάφοροι πολιτισμοί της υφηλίου έχουν αναπτύξει κατά τη διάρκεια των χιλιετιών της ιστορίας τους ποικίλες θεωρίες θρησκευτικής καταστροφολογίας, όπως π.χ. ο κατακλυσμός του Νώε στην ιουδαϊκο-χριστιανική παράδοση.

Οι Μάγια διατηρούσαν τρεις διαφορετικούς, αλλά παράλληλους ημερολογιακούς κύκλους: τα ιερά έτη τσoλ κιν (tzol k’in) με 13 μήνες των 20 ημερών κ’ιν (k’in ) = 260 ημέρες, τα ηλιακά «κοίλα» έτη χάαμπ (jaab) με 18 “αγροτικούς” μήνες των 20 ημερών = 360 ημέρες, τις οποίες ακολουθούσε μία αποφράδα περίοδος ουάγιεμπ’ (wayeb’) των 5 ημερών, και τη γραμμική (και όχι κυκλική) “μακρά μέτρηση”, η οποία χωριζόταν στα εξής τμήματα:

ουινάλ (winal) = 1 μήνας των 20 ημερών κ’ιν (k’in),

τουν (tun) ή χάαμπ (jaab) = 1 έτος των 360 ημερών,

κ’ατούν (k’atun) = 20 τουν = 7.200 ημέρες,

μπακ’τούν (bak’tun) = 20 κ’ατούν = 144.000 ημέρες,

πικτούν (piktun) = 20 μπακ’τούν = 2.880.000 ημέρες,

καλαμπτούν (kalabtun) = 20 πικτούν = 57.600.000 ημέρες,

κινχιλτούν (kinjiltun) = 20 καλαμπτούν = 1.152.000.000 ημέρες,

αλαουτούν (alawtun) = 20 κινχιλτούν = 23.040.000.000 ημέρες = 63.123.287 χρόνια των 365 ημερών.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η χρονολόγηση γινόταν ως εξής: 5.10.4.3.9 = 5 μπακ’τούν, 10 κ’ατούν, 4 τουν, 3 ουινάλ και 9 κιν από τη Δημιουργία του Κόσμου των Μάγια, δηλ. από τις 13 Αυγούστου του έτους 3.114 π.Χ., όταν –κατά την παράδοση- γεννήθηκε ο πλανήτης Αφροδίτη. Επομένως, οι τρεις τελευταίες περίοδοι αντιστοιχούν σ’ ένα πολύ μακρινό μέλλον. Πίστευαν, μάλιστα, -όπως προαναφέραμε-, ότι η τελευταία ημέρα του κάθε μήνα ήταν το μέσον με το οποίο το μέλλον (κι όχι το παρελθόν) επιρρεάζει το παρόν.

Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη των Μάγια, ο Κόσμος θα καταστρεφόταν μετά την πάροδο 5.125 ετών, δηλαδή την 21η Δεκεμβρίου του έτους 2012 μ.Χ. Επιστήμες, όπως η αρχαιοαστρομία, θεωρητικές μελέτες, όπως η ανάλυση των συμβόλων της μυθολογίας, και η πίστη στη μεταφυσική αριθμολογία, αναλύουν κι ερμηνεύουν -η κάθε μία με τον τρόπο της- τις προφητείες της καταστροφής του Κόσμου. Πολλοί γραφικοί ερευνητές τα διανθίζουν όλα αυτά με την ανάμειξη των… εξωγήινων. Μία ερμηνεία της σύγχρονης εποχής δέχεται το γεγονός ότι εκείνη την ημερομηνία, ο πλανήτης Γη θα διέλθει μία νέα περίοδο αρνητικών φυσικών αλλαγών, από την οποία θα επέλθει μία θετική πνευματική μετουσίωση της ανθρωπότητας. Οι καταξιωμένοι μελετητές του αρχαίου πολιτισμού των Μάγια, όμως, θεωρούν αυτήν την εξήγηση ως ψευδοεπιστημονική. Άλλωστε, η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαλύψει διάφορες επιγραφές με σημαντικές αποκλίσεις σ’ αυτήν τη μέτρηση. Πάντως, οι σύγχρονοι ιθαγενείς της Μεσοαμερικανικής περιοχής εξακολουθούν να βασίζουν την καθημερινότητά τους στο αρχαίο ημερολόγιο των προγόνων τους. Σ’ αυτό το σημείο, όμως, θα πρέπει ν’ αναφέρουμε ότι ο Απολινάριο Τσίλε Πιστούν (Apolinario Chile Pixtun) –ένας γηραιός σοφός Μάγια της εποχής μας-, όπως και ο Μεξικανός αρχαιολόγος Γκιγέρμο Μπερνάλ (Guillermo Bernal), πιστεύουν ότι η έννοια της «Αποκάλυψης» είναι καθαρά «Δυτική» και δεν υφίσταται στη νοοτροπία των Αμερινδών. Οι σύγχρονοι ινδιάνοι ασχολούνται περισσότερο με την πρόβλεψη των καιρικών συνθηκών που τους επιτρέπουν να σπέρνουν και να θερίζουν αποτελεσματικότερα τη γη τους. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν στις μέρες μας ορισμένοι σαμάνοι, δηλαδή μάγοι-αστρολόγοι-θεραπευτές, οι οποίοι κερδίζουν τα προς το ζην στις λατινοαμερικανικές μεγαλουπόλεις καταστρώνοντας μαντικούς πίνακες για τη μελλοντική ζωή των φτωχών και αδαών πελατών τους.

Σύμφωνα μ’ αυτούς, η αστρολογία (κι όχι η αστρονομία) βασίζεται σε 20 ήλιους, δηλαδή ζώδια, και σε 13 συνοδευτικούς αριθμούς για το καθένα, που ονομάζονται «συμπαντικοί παλμοί». Ο πολλαπλασιασμός αυτών των δύο αριθμητικών στοιχείων δίνει ως αποτέλεσμα τον αριθμό 260, δηλαδή τις ημέρες του ιερού κύκλου τσολ κ’ιν. Στον ακόλουθο πίνακα, οι ήλιοι παρατίθενται κάθετα και έχουν τις εξής ονομασίες: κόκκινος δράκος, λευκός άνεμος, μπλε νύχτα, κίτρινος σπόρος, κόκκινο ερπετό, λευκή γέφυρα των δύο Κόσμων (δηλ. θάνατος)[i], μπλε χέρι, κίτρινο άστρο, κόκκινη σελήνη, λευκός σκύλος, μπλε πίθηκος, κίτρινος άνθρωπος, κόκκινος πεζοπόρος του ουρανού, λευκός σαμάνος, μπλε αετός, κίτρινος πολεμιστής, κόκκινη Γη, λευκός καθρέπτης, μπλε θύελλα, κίτρινος ήλιος. Αυτά τα τέσσερα χρώματα συμβολίζουν τα σημεία του ορίζοντα και τα 4 βασικά στοιχεία: το κόκκινο την ανατολή και το νερό, το μπλε τη δύση και τη γη, το λευκό το βορρά και τον αέρα και το κίτρινο το νότο και τη φωτιά. Ίσως ν’ ακούγονται παράδοξοι αυτοί οι συνδυασμοί, όμως τα σύμβολα –αντίθετα από τα αρχέτυπα (κατά τον Γιούνγκ)- εξαρτώνται από την ψυχοσύνθεση που δημιουργεί η εκάστοτε φύση στον άνθρωπο που την κατοικεί.

Η σοβαρότερη πλευρά της αστρολογίας -οποιουδήποτε πολιτισμού- περιορίζεται στην περιγραφή και την ανάλυση των στοιχείων του ανθρώπινου χαρακτήρα, σύμφωνα με τη χρονική περίοδο της γέννησής του και τα ιστορικά πλαίσια του χώρου και του χρόνου της διαβίωσής του· σ’ αυτό θα περιοριστούμε κι εμείς εδώ:

Στις γεωγραφικές συντεταγμένες της περιοχής των Μάγια, στην Κεντρική Αμερική, η αλλαγή του ημερολογιακού έτους γίνεται στις 26 Ιουλίου του αντίστοιχου ημερολογίου των Μάγια. Όσοι λοιπόν -ανεξαρτήτως τόπου- έχουν γεννηθεί πριν από αυτήν την ημερομηνία, θα πρέπει να κάνουν τους υπολογισμούς τους μετρώντας ένα χρόνο νωρίτερα. Έτσι, εάν κάποιος γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου του έτους 1966, θα πρέπει να μετατρέψει αυτήν την ημερομηνία σε 24/02/1965, αφαιρώντας ένα χρόνο. Το ίδιο θα συμβεί και με τη χρονολογία 10 Φεβρουαρίου 2000: θα υπολογιστεί ως 1999. Αν όμως, κάποιος έχει ημερομηνία γέννησης τη 15η Σεπτεμβρίου του 1965, δεν πρέπει να κάνει καμία μετατροπή στον υπολογισμό του.

Με τη βοήθεια του επόμενου πίνακα, μπορούμε να βρούμε το συμπαντικό παλμό και τον ήλιο της χρονιάς γέννησης που μας αφορά. Αυτά τα στοιχεία αποτελούν την εκκίνηση για τους υπολογισμούς του ωροσκοπίου μας.

ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ	ΗΛΙΟΣ	ΕΤΟΣ	ΕΤΟΣ
9	Σελήνη	1910	1962
10	Σαμάνος	1911	1963
11	Θύελλα	1912	1964
12	Σπόρος	1913	1965
13	Σελήνη	1914	1966
1	Σαμάνος	1915	1967
2	Θύελλα	1916	1968
3	Σπόρος	1917	1969
4	Σελήνη	1918	1970
5	Σαμάνος	1919	1971
6	Θύελλα	1920	1972
7	Σπόρος	1921	1973
8	Σελήνη	1922	1974
9	Σαμάνος	1923	1975
10	Θύελλα	1924	1976
11	Σπόρος	1925	1977
12	Σελήνη	1926	1978
13	Σαμάνος	1927	1979
1	Θύελλα	1928	1980
2	Σπόρος	1929	1981
3	Σελήνη	1930	1982
4	Σαμάνος	1931	1983
5	Θύελλα	1932	1984
6	Σπόρος	1933	1985
7	Σελήνη	1934	1986
8	Σαμάνος	1935	1987
9	Θύελλα	1936	1988
10	Σπόρος	1937	1989
11	Σελήνη	1938	1990
12	Σαμάνος	1939	1991
13	Θύελλα	1940	1992
1	Σπόρος	1941	1993
2	Σελήνη	1942	1994
3	Σαμάνος	1943	1995
4	Θύελλα	1944	1996
5	Σπόρος	1945	1997
6	Σελήνη	1946	1998
7	Σαμάνος	1947	1999
8	Θύελλα	1948	2000
9	Σπόρος	1949	2001
10	Σελήνη	1950	2002
11	Σαμάνος	1951	2003
12	Θύελλα	1952	2004
13	Σπόρος	1953	2005
1	Σελήνη	1954	2006
2	Σαμάνος	1955	2007
3	Θύελλα	1956	2008
4	Σπόρος	1957	2009
5	Σελήνη	1958	2010
6	Σαμάνος	1959	2011
7	Θύελλα	1960	2012
8	Σπόρος	1961	2013

24/02/1966: 12 Σπόρος

10/02/2000: 7 Σαμάνος

15/09/1965: 12 Σπόρος

Κατόπιν, πρέπει να υπολογίσουμε το μήνα και την ημέρα γέννησης:

ΜΗΝΑΣ («ΔΥΤΙΚΟΥ» ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ)[2]	ΑΡΙΘΜΟΣ
Ιανουάριος	158
Φεβρουάριος	189
Μάρτιος	217
Απρίλιος	248
Μάιος	278
Ιούνιος	309
Ιούλιος	339
Αύγουστος	5
Σεπτέμβριος	36
Οκτώβριος	66
Νοέμβριος	97
Δεκέμβριος	127

Στον αριθμό που αντιστοιχεί στο μήνα της γέννησης, προσθέτουμε την ημέρα, δηλαδή:

24 Φεβρουαρίου 1966 → 1965: 24 + 189 = 213

10 Φεβρουαρίου 2000 → 1999: 10 + 189 = 199

15 Σεπτεμβρίου 1965: 15 + 36 = 51

Έτσι, μπορούμε να εντοπίσουμε τον ήλιο μας στον πρώτο πίνακα αυτού του κεφαλαίου. Κάθε κουτάκι της στήλης που ακολουθούμε οριζόντια, υπολογίζεται ως 20, ενώ κάθε αντίστοιχο κουτάκι στις κάθετες στήλες μετράει για 1. Βρίσκουμε το κουτάκι που αντιστοιχεί στον ήλιο και στο συμπαντικό παλμό μας, και αρχίζουμε να μετράμε από το επόμενο, π.χ.:

15 Σεπτεμβρίου 1965: 15 + 36 = 51

Το 1965 αντιστοιχεί στη στήλη 12 Σπόρος. Το εντοπίζουμε στον πίνακα και χωρίς να μετρήσουμε το ίδιο, ξεκινάμε να υπολογίζουμε από το επόμενο κουτάκι, που σ’ αυτό το παράδειγμα είναι το (Σπόρος) 6.

Στο παράδειγμα 24 Φεβρουαρίου 1966 → 1965, η εκκίνηση του τσολ κ’ιν είναι ο ίδιος αριθμός, αφού τροποποιήσαμε τη χρονολογία λόγω της ημερομηνίας που αλλάζει το έτος στο Μεξικό. Στο άλλο παράδειγμα, στις 10 Φεβρουαρίου 2000, η αντιστοιχία του τσολ κ’ιν είναι 7 Σαμάνος. Τότε, η μέτρηση ξεκινά από την αρχή της ίδιας οριζόντιας γραμμής, δηλαδή από τον αριθμό (Σαμάνος) 1, ο οποίος υπολογίζεται με 20 μονάδες. Κατόπιν, συνεχίζουμε στο δεύτερο κουτάκι, με τον αριθμό 8, ο οποίος προσθέτει άλλες 20 μονάδες στον υπολογισμό μας, και συνεχίζουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο[ii]:

24 Φεβρουαρίου 1966 → 1965: 24 + 189 = 213: 12 Σπόρος

6 (20), 13 (+20=40), 7 (+20=60), 1 (+20=80), 8 (+20=100), 2 (+20=120), 9 (+20=140), 3 (+20=160), 10 (+20=180). Εδώ τελειώνει η οριζόντια σειρά και συνεχίζουμε το μέτρημα από την αρχή της ίδιας: 4 (+20=200). Για το υπόλοιπο 13 που απομένει από το 213, αρχίζουμε να μετράμε κάθετα, δηλαδή, από το Σπόρος 4, στο Ερπετό 5, το οποίο υπολογίζεται ως 1 μονάδα. Κατόπιν, στο δεύτερο κάθετο κουτάκι, τη Γέφυρα των δύο Κόσμων, η οποία προσθέτει άλλη 1 μονάδα στον υπολογισμό μας, και συνεχίζουμε έτσι:

Σπόρος 4: 200 Ερπετό 5 (+1=201), Γέφυρα των δύο Κόσμων 6 (+1=202), Χέρι 7 (+1=203), Άστρο 8 (+1=204), Φεγγάρι 9 (+1=205), Σκύλος 10 (+1=206), Πίθηκος 11 (+1=207), Άνθρωπος 12 (+1=208), Πεζοπόρος του Ουρανού 13, (+1=209), Σαμάνος 1 (+1=210), Αετός 2 (+1=211), Πολεμιστής 3 (+1=212), Γη 4 (+1=213).

Κατά τον ίδιο τρόπο, στο παράδειγμα:

10 Φεβρουαρίου 2000 → 1999: 10 + 189 = 199: 7 Σαμάνος,

μετράμε: 1 (20), 8 (+20=40), 2 (+20=60), 9 (+20=80), 3 (+20=100), 10 (+20=120), 4 (+20=140), 11 (+20=160), 5 (+20=180), και στη συνέχεια: (Αετός) 6 (+1=181), 7 (+1=182), 8 (+1=183), 9 (+1=184), 10 (+1=185), 11 (+1=186), και συνεχίζουμε στην επάνω πλευρά της επόμενης (παράλληλης στα δεξιά) στήλης, δηλαδή: Δράκος 12 (+1=187), Άνεμος 13 (+1=188), Νύχτα 1 (+1=189), Σπόρος 2 (+1=190), Ερπετό 3 (+1=191), Γέφυρα των Δύο Κόσμων 4 (+1=192), Χέρι 5 (+1=193), Άστρο 6 (+1=194), Σελήνη 7 (+1=195), Σκύλος 8 (+1=196), Πίθηκος 9 (+1=197), Άνθρωπος 10 (+1=198), για να καταλήξουμε στο: Πεζοπόρος του Ουρανού 11 (+1=199).

Ομοίως, όποιος γεννήθηκε την:

15 Σεπτεμβρίου 1965: 15 + 36 = 51: 12 Σπόρος, καταλήγει στο: Αετός 11.

Το επόμενο βήμα μας είναι να βρούμε την ημέρα-συμπαντική πύλη, η οποία μας οδηγεί προς την κοσμική ενέργεια που μας αντιστοιχεί. Παρατηρούμε ότι στον πρώτο πίνακα αυτού του κεφαλαίου, τα κουτάκια με τους αριθμούς χωρίζονται σε τρία χρώματα: λευκό, γκρι και μαύρο. (Κάποιοι, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι το σχήμα των μαύρων τετραγώνων αναπαριστά τη διπλή έλικα του ανθρώπινου DNA, δηλαδή του δεσοξυριβονουκλεϊκού οξέως μας[iii].) Τα μαύρα τετραγωνάκια συμβολίζουν τις Πύλες, δηλαδή τις ημέρες που μπορούν -εφ’ όσον είμαστε δεκτικοί- να μας προσφέρουν σημαντικά μαθήματα για να εξελιχθούμε ως οντότητες στη ζωή. Όσοι, λοιπόν, έχουν γεννηθεί σε μία τέτοια ημέρα, έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε σημαντικές προσωπικότητες. Βέβαια, αυτό εξαρτάται -σύμφωνα με τους αστρολόγους- και από την πλευρά του πίνακα στην οποία βρίσκεται αυτό το κουτάκι: όσοι γεννήθηκαν σε ημέρες με μαύρο χρώμα που βρίσκονται στα αριστερά του ημερολογίου, θ’ αργήσουν να συνειδητοποιήσουν τις ικανότητές τους· η ωρίμανση του χαρακτήρα επέρχεται αρκετά αργά, ενώ η κοινωνική καταξίωση ίσως έλθει ακόμη και μετά θάνατον. Φυσικά, το αντίθετο ισχύει για όσους εντοπίσουν την ημέρα της γέννησής τους σε μαύρο κουτάκι στη δεξιά πλευρά του πίνακα. Οι 20 ημέρες με γκρι χρώμα που βρίσκονται κάθετα, στο κέντρο του ημερολογίου λέγονται πυρηνικές και καταδεικνύουν το «εδώ και το παρόν». Πρόκειται για το σημείο σύγκλισης του παρελθόντος με το μέλλον. Όσοι έχουν την ημέρα γέννησής τους σε τέτοιο τετράγωνο, έχουν την τάση να ζουν έντονα το παρόν, το «εδώ και τώρα».

Στον πίνακα που ακολουθεί, θα ερευνήσουμε τη σημασία των 13 συμπαντικών παλμών:

ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ	ΟΝΟΜΑΣΙΑ	ΣΤΟΙΧΕΙΑ	ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
1	Μαγνητικός	Πηγή δημιουργικής ενέργειας, Ένωση	Δυναμικός, επιθετικός, ισχυρός, τυχοδιώκτης, αποφασιστικός, επίμονος, ισχυρογνώμων, πιστός. Θέλει να είναι πάντα το κέντρο της προσοχής.
2	Σεληνιακός	Δυαδικότητα, σταθεροποίηση	Μυστηριώδης, χαρισματικός, κοινωνικός.
3	Ηλεκτρικός	Ενεργοποίηση	Με καλλιτεχνικές τάσεις, επικοινωνιακός, ειρηνοποιός, αλλά χωρίς εσωτερική γαλήνη.
4	Αυθύπαρκτος	Αυτοσυγκράτηση	Πρακτικός, ρεαλιστής. Δεν αποδέχεται τις αλλαγές.
5	Αρμονικός	Ολοκλήρωση, ενδυνάμωση	Λεπτολόγος, ομαδικός.
6	Ρυθμικός	Ισορροπία, οργάνωση	Εξελίξιμος, αλλά οκνηρός και κριτικός.
7	Αντιχητικός	Έμπνευση	Ισορροπεί ανάμεσα στον υλισμό και στην πνευματικότητα.
8	Γαλαξιακός	Ακεραιότητα	Νεωτεριστής, εφευρετικός, ταξιδευτής.
9	Ηλιακός	Επέκταση	Πρωτοπόρος, πρωταθλητής, με αυτοπεποίθηση, μελαγχολικός
10	Πλανητικός	Υλοποίηση	Με αγνές προθέσεις, τελειομανής.
11	Φασματικός	Απελευθέρωση	Ικανός να θεραπεύει την ψυχή και το σώμα.
12	Κρυσταλλικός	Αναγέννηση, ομαδικότητα	Αναγεννιέται και παράγει, αλλά κομπάζει.
13	Κοσμικός	Βαθειά κατανόηση, επιστροφή	Εύκαμπτος.

Τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα είναι επίσης σημαντικά:

ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ	ΧΡΩΜΑ	ΣΤΟΙΧΕΙΟ	ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Ανατολή	Κόκκινο	Νερό	Δυναμικός, με έμπνευση, εγκαταλείπει γρήγορα τα σχέδιά του.
Δύση	Μπλε	Γη	Συνεργάσιμος, συμβιβαστικός, με πνεύμα ομαδικότητας. Τείνει να μιμείται, παρά να μεταλλάσει.
Βορράς	Λευκό	Αέρας	Διανοητικός, ψυχρός, κριτικός, με δυσκολίες κατανόησης των συναισθημάτων.
Νότος	Κίτρινο	Φωτιά	Ιδεαλιστής, συναισθηματικός, αντιδραστικός, εξωστρεφής, θέτει σε αντιπαράθεση τη λογική με το συναίσθημα.

Καταλήγουμε, λοιπόν, να συνδυάσουμε όλα τα προηγούμενα στοιχεία της γέννησης ενός ατόμου, για να βρούμε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του:

ΖΩΔΙΟ	ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ	ΧΡΩΜΑ	ΠΛΑΝΗΤΗΣ	ΣΤΟΙΧΕΙΟ	ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ	ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ	ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
1. Δράκος	Ανατολή	Κόκκινο	Ποσειδώνας	Νερό, άνοιξη, Αυγή	Ατομική	Κυριαρχικός, δημιουργικός, προστατευτικός	Ζει ενστικτωδώς και με ατομική συνείδηση. Δεν ολοκληρώνει ότι ξεκινά. Με πολλά και έντονα συναισθήματα. Προσπαθεί ν’ απελευθερωθεί από οικογενειακή απόρριψη.
2. Άνεμος	Βορράς	Λευκό	Ουρανός	Αέρας, χειμώνας, μεσάνυχτα	Ατομική	Επικοινωνιακός, ευκίνητος, διανοητικός, πολυπρόσωπος	Εύστροφος. Μεταμορφώνει τις πληροφορίες σε χρηστικά όργανα. Αντιπροσωπεύει την αλλαγή. Προσπαθεί να ξεπεράσει φόβους ευθυνών.
3. Νύχτα	Δύση	Μπλε	Κρόνος	Γη, φθινόπωρο, ηλιοβασίλεμα	Ατομική	Λογικός, οργανωτικός, συντηρητικός, με ανάγκη για υλική και συναισθηματική ασφάλεια.	Εργατικός. Ιστορικοί, φιλόσοφοι και συγγραφείς αυτού του ήλιου έχουν αποκτήσει παγκόσμια φήμη. Τον προβληματίζει το να μοιράζεται.
4. Σπόρος	Νότος	Κίτρινο	Δίας	Φωτιά, καλοκαίρι, μεσημέρι	Ατομική	Ενεργητικός, δυναμικός, σεξουαλικός, καλλιτεχνικός	Ενστικτώδης. Επιζητά θέσεις επίδειξης και εξουσίας. Έχει υψηλά κριτήρια. Το θέμα του είναι να ωριμάσει σεξουαλικά και να ισορροπήσει.
5. Φίδι	Ανατολή	Κόκκινο	Αστεροειδής ζώνη Kuyper	Νερό, άνοιξη, Αυγή	Ατομική	Χαρισματικός, ακραίος, με ισχυρή θέληση	Είναι διεισδυτικός και αυτάρκης. Καλείται να απαλύνει την έντονη αυτοκριτική του.
6. Γέφυρα των 2 Κόσμων	Βορράς	Λευκό	Άρης	Αέρας, χειμώνας, μεσάνυχτα	Συλλογική	Προσγειωμένος, υπεύθυνος, ταπεινός, συνεργάσιμος	Έχει την ανάγκη για ελευθερία και για να ελέγχει τα πάντα γύρω του για να αισθάνεται ασφαλής.
7. Χέρι	Δύση	Μπλε	Γη	Γη, φθινόπωρο, ηλιοβασίλεμα	Συλλογική	Ειρηνοποιός, γενναιόδωρος, θεραπευτής	Χρειάζεται την ασφάλεια της συντροφικότητας, αλλά ζει ως περιπλανώμενος ατομιστής.
8. Άστρο	Νότος	Κίτρινο	Αφροδίτη	Φωτιά, καλοκαίρι, μεσημέρι	Συλλογική	Έξυπνος, παιχνιδιάρης, χαριτωμένος	Μόνιμα απασχολημένος, με διανοητικές ικανότητες και δυναμική φαντασία. Γοητεύεται από την ομορφιά και την αρμονία. Έχει την ικανότητα να ελκύει την αφθονία όταν τη χρειάζεται. Λειτουργεί με την αγάπη. Πρέπει να μάθει να εκφράζει συναισθήματα χωρίς φιλονικίες και ν’ αποφεύγει τις ακρότητες. Εθίζεται εύκολα. Του λείπει ο αυτοέλεγχος.
9. Σελήνη	Ανατολή	Κόκκινο	Ερμής	Νερό, άνοιξη, Αυγή	Συλλογική	Συναισθηματικός, με φαντασία	Έχει έντονες συμπεριφορές και παράξενα ενδιαφέροντα. Ευθυνόφοβος. Συνήθως καταπιέζεται από τη μητέρα του.
10. Σκύλος	Βορράς	Λευκό	Ερμής	Αέρας, χειμώνας, μεσάνυχτα	Συλλογική	Πιστός, ιδεαλιστής, ζηλιάρης και κτητικός. Απολαμβάνει και βοηθά.	Αναζητά την πολιτική ηγεσία. Συνήθως ο πατέρας του του δημιουργεί προβλήματα.
11. Πίθηκος	Δύση	Μπλε	Αφροδίτη	Γη, φθινόπωρο, ηλιοβασίλεμα	Παγκόσμια	Καλλιτεχνικός, παιχνιδιάρης, έξυπνος, επιδεικτικός, ζει με ψευδαισθήσεις.	Παίζει διάφορους ρόλους στη ζωή και χάνει μέσα σ’ αυτούς την προσωπικότητά του. Έχει την ανάγκη να τραβά την προσοχή των άλλων.
12. Άνθρωπος	Νότος	Κίτρινο	Γη	Φωτιά, καλοκαίρι, μεσημέρι	Παγκόσμια	Άνετος, ευγενικός, ευαίσθητος, σοφός, επιρρεάζει έντονα.	Καταπιέζει το θυμό του και δημιουργεί προβλήματα υγείας. Αφουγκράζεται την κοινή γνώμη.
13. Πεζοπόρος του Ουρανού	Ανατολή	Κόκκινο	Άρης	Νερό, άνοιξη, Αυγή	Παγκόσμια	Εκφραστικός, χαρισματικός, ακέραιος, με αυτοπεποίθηση	Προσελκύει αναγνώριση και τιμές. Πρέπει να χαλαρώσει τη δογματική του φύση.
14.Σαμάνος	Βορράς	Λευκό	Αστεροειδής ζώνη Kuyper	Αέρας, χειμώνας, μεσάνυχτα	Παγκόσμια	Δεκτικός, ευαίσθητος, περήφανος	Τα παιδιά των Μάγια με αυτήν την ημερομηνία γέννησης, μεγάλωναν σε ναούς, όπου δεχόταν μυστικιστική μύηση. Απολαμβάνουν τη μοναξιά.
15. Αετός	Δύση	Μπλε	Δίας	Γη, φθινόπωρο, ηλιοβασίλεμα	Παγκόσμια	Ανεξάρτητος, δημιουργικός, φιλόδοξος, με τάσεις φυγής.	Χρειάζεται ελευθερία κινήσεων. Είναι δυνατό μυαλό και αγαπά τα ταξίδια. Είναι αυτοκαταστροφικός.
16. Πολεμιστής	Νότος	Κίτρινο	Κρόνος	Φωτιά, καλοκαίρι, μεσημέρι	Συμπαντική	Σοβαρός, ρεαλιστικός, ώριμος, αποδοτικός, άφοβος, που εμβαθύνει.	Μακροζωία και καλή υγεία. Διδακτικός.
17. Γη	Ανατολή	Κόκκινο	Ουρανός	Νερό, άνοιξη, Αυγή	Συμπαντική	Φιλελεύθερος, προοδευτικός, λογικός, αναλυτικός, ασταθής, πρακτικός	Ευαίσθητος στα νεύρα. Φοβίες. Εστιάζει στο παρελθόν και στο μέλλον, αλλά όχι στο παρόν.
18. Καθρέφτης	Βορράς	Λευκό	Ποσειδώνας	Αέρας, χειμώνας, μεσάνυχτα	Συμπαντική	Κοινωνικός, συμβιβαστικός, τακτικός	Ανοιχτός στους νεωτερισμούς και φιλομαθής, αλλά ματαιόδοξος.
19. Θύελλα	Δύση	Μπλε	Πλούτωνας	Γη, φθινόπωρο, ηλιοβασίλεμα	Συμπαντική	Ανήσυχος, περίεργος, φιλικός, ομιλητικός, που μιμείται.	Μονογαμικός. Ανεξάντλητη πηγή στοργής. Διαβλέπει τον πυρήνα των καταστάσεων. Είναι επαναστατικός.
20. Ήλιος	Νότος	Κίτρινο	Πλούτωνας	Φωτιά, καλοκαίρι, μεσημέρι	Συμπαντική	Αφοσιωμένος, ξεροκέφαλος, ρομαντικός, τελειομανής.	Έχει υψηλά ιδεώδη και απογοητεύεται όταν η πραγματικότητα διαψεύδει τις ουτοπικές του προσδοκίες. Θέλει να πετυχαίνει χωρίς τη βοήθεια των άλλων. Πρέπει να μετριάσει την τελειομανία του.

Σύμφωνα με αυτήν τη μέθοδο, λοιπόν, το άτομο που γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1966 είναι Κόκκινη και Αυθύπαρκτη Γη, με τα εξής χαρακτηριστικά: στοιχείο: αυτοσυγκράτηση, ανθρώπινο χαρακτηριστικό: πρακτικός, ρεαλιστής, χαρακτηριστικά ορίζοντα: δυναμικός, με έμπνευση, εγκαταλείπει, όμως, γρήγορα τα σχέδιά του, προσωπικότητα: φιλελεύθερος, προοδευτικός, λογικός, αναλυτικός, ασταθής, πρακτικός, χαρακτηριστικά ζωδίου: ευαίσθητος στα νεύρα, με φοβίες, εστιάζει στο παρελθόν και στο μέλλον, αλλά όχι στο παρόν.

Το πρόσωπο με ημερομηνία γέννησης: 10 Φεβρουαρίου 2000 είναι Κόκκινος και Φασματικός Πεζοπόρος του Ουρανού, με τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: στοιχείο: απελευθέρωση, ανθρώπινο χαρακτηριστικό: θεραπεύει την ψυχή και το σώμα, με χαρακτηριστικά ορίζοντα: συνεργάσιμος, συμβιβαστικός, με πνεύμα ομαδικότητας. Τείνει να μιμείται, παρά να μεταλλάσει, και με προσωπικότητα: εκφραστικός, χαρισματικός, ακέραιος, με αυτοπεποίθηση, και χαρακτηριστικά του ζωδίου: προσελκύει αναγνώριση και τιμές. Πρέπει να χαλαρώσει τη δογματική του φύση.

Ενώ, τέλος, εκείνος που γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1965, είναι ένας Μπλε και Φασματικός Αετός, με στοιχείο: την απελευθέρωση και ανθρώπινο χαρακτηριστικό τη θεραπεία της ψυχής και του σώματος (ως εδώ ίδια με το προηγούμενο πρόσωπο), ενώ τα χαρακτηριστικά της κατεύθυνσής του είναι: δυναμικός, με έμπνευση, εγκαταλείπει γρήγορα τα σχέδιά του (όπως και το πρώτο πρόσωπο), προσωπικότητα: ανεξάρτητος, δημιουργικός, φιλόδοξος, με τάσεις φυγής, και χαρακτηριστικά ζωδίου: χρειάζεται ελευθερία κινήσεων. Είναι δυνατό μυαλό και αγαπά τα ταξίδια. Είναι αυτοκαταστροφικός. Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι τα δύο πρόσωπα που γεννήθηκαν αντίστοιχα στις 24 Φεβρουαρίου 1966 και στις 15 Σεπτεμβρίου 1965, έχουν την ημέρα της γέννησής τους σε μαύρο κουτάκι αριστερά, δηλαδή σε ημέρες-Πύλες, επομένως, θα λάβουν πολλά ουσιαστικά μαθήματα από τη ζωή τους και θα εξελιχθούν θετικά. Θ’ αργήσουν, βέβαια, να κατανοήσουν τις ικανότητές τους, και η κοινωνική αναγνώριση ίσως έλθει γι’ αυτούς ακόμη και μετά θάνατον… Το δεύτερο άτομο, μάλιστα, έχει δύο τέτοιες ημέρες: την ημερομηνία γέννησης/εκκίνησης των υπολογισμών του τσολ κ’ιν, (Σπόρος 12) και την τελική κατάληξή τους (Αετός 11).

Τα παραδείγματα είναι πραγματικά, και αποδεικνύουν οτι δεν μπορούν να ισχύουν απόλυτα όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία των ατόμων. Πρόκειται, επομένως, για μία μορφή πρωτογενούς ψυχανάλυσης -άλλωστε, αυτός είναι ο ρόλος του σαμάνου, δηλαδή του μάγου/ιερέα/θεραπευτή στις ιθαγενείς κοινωνίες-, η οποία όμως, αφήνει ορισμένα κενά…

Είδαμε, λοιπόν, ότι οι Μάγια διέθεταν 3 βασικά ημερολόγια, από τα οποία το τσολ κ’ιν χρησίμευε για το ζωδιακό κύκλο. Με τη μακρά μέτρηση, όμως, υπολόγιζαν τις κινήσεις των αστερισμών: θεωρείται κατόρθωμα το γεγονός ότι το έτος 355 π.Χ., είχαν υπολογίσει την ακριβή ημερομηνία και χρονολογία του θερινού ηλιοστασίου, στις 21 Δεκεμβρίου του έτους 2012 μ.Χ., δηλαδή 2.367 χρόνια νωρίτερα! Βέβαια, μεταγενέστερα, υπήρξαν αποκλίσεις σ’ αυτήν την ημερομηνία, οι οποίες εμπλουτίστηκαν με προφητείες και θεωρίες που αγγίζουν τα άκρα… Πάντα συνέβαινε αυτό στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Στις διάφορες πόλεις-κράτη των Μάγια, οι ιερείς/αστρονόμοι έδιναν διαφορετικά αποτελέσματα στους υπολογισμούς τους. (Άλλωστε, το γεγονός ήταν πολύ μακρινό για εκείνους. Ίσως να μην τους ενδιέφερε άμεσα, όσο εμάς…) Στον επιβλητικό αρχαιολογικό χώρο Παλένκε (Palenque), μέσα στη ζούγκλα του νοτιοανατολικού Μεξικού, και συγκεκριμένα στον υπόγειο νεκρικό θάλαμο της Πυραμίδας των Επιγραφών, βρίσκεται η επιτύμβια πλάκα του βασιλιά Πακάλ (Pakal), στην οποία απεικονίζεται ο ίδιος πάνω σ’ ένα ιδιαίτερα περίπλοκο σχήμα, το οποίο ο Ελβετός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Έριχ φον Νταίνικεν (Erich von Däniken) βιάστηκε να ερμηνεύσει ως «διαστημόπλοιο», ενώ η επιστήμη της εθνολογίας το συσχετίζει με το ιερό δέντρο της ζωής, στο οποίο ο βασιλιάς αναρριχάται για να φτάσει στη μετά θάνατον ζωή.

Πράγματι, το δέντρο υπήρξε σημαντικό σύμβολο της δημιουργίας στον πολιτισμό των Μάγια –όπως και σε άλλους πολιτισμούς. Συμβόλιζε τον άξονα από τη Γη ως τον ουρανό (axis mundi) και είχε τις ρίζες του στον Κάτω Κόσμο. Αυτός ο κοσμικός άξονας συναντάται σε όλες σχεδόν τις θρησκευτικές μυθολογίες της υφηλίου και εμφανίζεται άλλοτε με αρσενική υπόσταση, ως ιερός φαλλός, κι άλλοτε με θηλυκή, ως ομφάλιος λώρος, όπως στην περίπτωση του δελφικού ομφαλού της Γης· Είναι το δέντρο της φώτησης μπόντι ( बोधि bodhi) στον ινδικό Βουδισμό και το ηφαίστειο Φούτζι Γιάμα ( 富士山 Fuji Yama) στον ιαπωνικό Σιντοϊσμό, είναι επίσης ο χριστιανικός σταυρός και η πέτρα Καάμπα ( الكعبة al-Kaʿbah) του Ισλάμ. Το δέντρο Υγγντρασίλ ( Yggdrasill) των Βίκινγκς, η στήλη της Αξούμ ( አክሱም Axum) στην Αιθιοπία και τα τοτέμ των βορειοαμερικανών ιθαγενών. Πύργοι, παγόδες, πυραμίδες και σκάλες –όπως εκείνες του Τεοτιχουακάν (Teotihuacán), καλάμια μπαμπού, στήλες καπνού και άλλα φυσικά ή τεχνητά αντικείμενα του σαμανισμού, συμβολίζουν την ένωση του ουρανού με τη Γη. Για τους Μάγια, ο κορμός αυτού του κοσμικού δέντρου, είναι ένας στυλιζαρισμένος κροκόδειλος, ή κατ’ άλλους αναλυτές, ο ομφάλιος λώρος που συνδέει το βασιλιά με τις ουράνιες δυνάμεις. Αυτό το Δέντρο της Ζωής αναπαριστάται από το «Λευκό Δρόμο» (Sak be), δηλαδή τον Γαλαξία. Σ’ ένα οστό του 8ου αι. μ.Χ., από το Τικάλ (Tikal) της Γουατεμάλας, είναι ζωγραφισμένο (εγχάρακτο) ένα πλοίο με επιβάτες διάφορους θεούς, το οποίο βυθίζεται στο Γαλαξία, και γύρω από την εικόνα υπάρχουν ημερολογιακοί υπολογισμοί, ενώ στο Τορτουγέρο (Tortuguero, Tabasco), του νοτιοανατολικού Μεξικού, βρίσκεται μία επιγραφή του 7ου αι. μ.Χ., -γνωστή στους αρχαιολόγους ως «Μνημείο 6», η οποία, αναφέρει:

Με βάση, λοιπόν, παρόμοιες ενδείξεις, έχει αναπτυχθεί μία ολόκληρη παραφιλολογία γύρω από την ολική καταστροφή του Κόσμου στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 μ.Χ., στην οποίαν αναφέρονται και 7 «προφητείες»:

☼ Η πρώτη μιλά για τον άχρονο χρόνο, δηλαδή για τα 20 χρόνια που προηγήθηκαν του 2012. Κατά τα 7 πρώτα, η ανθρωπότητα θα λάμβανε σημαντικές γνώσεις, ενώ στα 13 τελευταία, θα αντιμετωπίζαμε μία εποχή σκοτεινή, όπου θα έπρεπε να κατανοήσουμε την κοσμική ενότητα.

☼ Στη δεύτερη προφητεία αναφέρεται ότι μετά την ηλιακή έκλειψη της 11ης Αυγούστου του 1999, το γένος των ανθρώπων θα βίωνε ριζικές αλλαγές, και αντιμετωπίζοντας τους φόβους και τα μίση μας, θα έπρεπε να επιλέξουμε το δρόμο μας ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό.

☼ Η τρίτη προφητεύει την απότομη άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη μας, η οποία θα προκαλέσει μεγάλες καταστροφές:

☼ σύμφωνα με την τέταρτη προφητεία, οι πάγοι στους πόλους της Γης θα λιώσουν και μεγάλες παράκτιες πόλεις θα πλημμυρίσουν.

(Θα πρέπει, βέβαια, να παραδεχτούμε ότι αυτό το φαινόμενο έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του, λόγω της τρύπας του όζοντος και της έκλυσης καυσαερίων, που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.)

☼ Η πέμπτη λέει ότι θα επέλθει ύφεση οικονομική, πολιτική και γενικότερα κοινωνική· οι άνθρωποι θ’ αναγκαστούν ν’ αλλάξουν νοοτροπία.

☼ Στην έκτη προφητεία διαβάζουμε ότι ένας κομήτης θα συγκρουστεί με τη Γη, καταστρέφοντας τα πάντα.

☼ Τέλος, η έβδομη, μας προειδοποιεί για την ανάγκη να βρούμε την εσωτερική γαλήνη και ν’ αποκτήσουμε μία συμπαντική συνείδηση.

Οι σύγχρονοι επιστήμονες γνωρίζουν, βέβαια, ότι οι ηλιακές κηλίδες επιρρεάζουν τη Φύση στον πλανήτη μας κάθε έντεκα χρόνια και επίσης ότι κάθε μερικές χιλιάδες χρόνια, οι μαγνητικοί πόλοι της Γης μετατοπίζονται, προκαλώντας κλιματικές μεταβολές.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν αυτά τα επιστημονικά στοιχεία, κατανοούμε ότι οι λεγόμενες 7 προφητείες των Μάγια, αποτελούν ένα εσχατολογικό κείμενο, από το οποίο, όμως, η σύγχρονη –αλλά και η μελλοντική- Ανθρωπότητα μπορεί να αποκομίσει ένα δίδαγμα:

Nα συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε όλοι μέρη ενός μεγάλου οργανισμού –που ονομάζεται Φύση-, και ν’ ακολουθήσουμε ένα νέο δρόμο προς την εξέλιξη, έχοντας πάντα ως σύμβουλό μας τη σύνεση και το σεβασμό στο συνάνθρωπο, στον πλανήτη μας και σ’ ολόκληρο το σύμπαν.

Αυτά είναι τα οφέλη που προσφέρουν τα μυθολογικά και λογοτεχνικά κείμενα των αρχαίων λαών, εν γένει, και ιδιαίτερα το Πόπολ Βουχ των Μάγια.

Αργότερα, βέβαια, ανέτειλε ένα άλλο «Σότσιτλκουίκατλ» (xóčiλkwíkaλ) –ένας διανθισμένος λόγος-, όπως θα έλεγαν και οι Αζτέκοι στο Μεξικό:

-«Το σημαντικότερο πρόβλημά μου ήταν το να καταστρέψω την οριοθετική γραμμή που διαχωρίζει αυτό που φαντάζει πραγματικό από εκείνο που φαίνεται φανταστικό. Γιατί στον κόσμο που προσπαθούσα να δημιουργήσω στο νου μου, αυτό το όριο δεν υπήρχε. Έτσι, χρειαζόμουν έναν τόνο αθώο, που με το ίδιο του το γόητρο θα έκανε πιστευτά τα πράγματα που τόσο λίγο αληθινά φαινόταν, και θα το έκανε αυτό χωρίς να διαταράξει την ενότητα της αφήγησης. Επίσης, το γλωσσικό ιδίωμα ήταν μία εκ βαθέων δυσκολία, επειδή η αλήθεια δεν φαίνεται πραγματική, απλά και μόνο γιατί έτσι είναι, αλλά μέσω του τρόπου με τον οποίον αυτή λέγεται.»[3]

Έτσι είχε κάποτε εξηγήσει ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες[iv] το προϊόν της αντίφασης ανάμεσα στα οράματα που συμβιώνουν στη Λατινική Αμερική από τη δεκαετία του 1950, μέχρι και σήμερα: τον πολιτισμό της τεχνολογίας και την κουλτούρα των προλήψεων. (Ή μήπως αυτό συνέβαινε ανέκαθεν; Από τη Δημιουργία του Κόσμου των θεών και των Μάγια;) Ο Άνθρωπος πάντα ανησυχούσε να εκφράσει στιλιστικά το εξωπραγματικό ως κοινό στοιχείο της καθημερινότητας. Όχι για να προκαλέσει τις αισθήσεις και τα συναισθήματα, αλλά μάλλον για να τα εξωτερικεύσει. Είναι –κι αυτό- μία στάση ενώπιον της πραγματικότητας. Πρόκειται, λοιπόν, για το μαγικό ρεαλισμό[v], τον οποίον βιώνουν λογοτέχνες όπως ο Μιγέλ Άνχελ Αστούριας (Miguel Ángel Asturias)[vi] στη Γουατεμάλα και ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες (Jorge Luis Borges)[vii] στην Αργεντινή, ο Χοσέ Δε Λα Κουάδρα (José de la Cuadra)[viii] στον Ισημερινό, ο Αρτούρο Ούσλαρ Πιέτρι (Arturo Uslar Pietri)[ix] στη Βενεζουέλα και ο Πάμπλο Παλάσιο (Pablo Palacio)[x] στο Εκουαδόρ, ο Χουάν Ρούλφο (Juan Rulfo)[xi] στο Μεξικό, ο Αλέχο Καρπαντιέ (Alejo Carpentier)[xii] στην Κούβα, η Λάουρα Εσκιβέλ (Laura Esquivel)[xiii] στο Μεξικό, αλλά και πολλοί νεώτεροί τους και λιγότερο γνωστοί στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, όπως ο Εδουάρδο Αντόνιο Πάρρα (Eduardo Antonio Parra)[xiv] από το Μεξικό· το μαγικό ρεαλισμό, όμως, το βιώνουν κυρίως οι (σύγχρονοι) λαοί της Λατινικής Αμερικής, στην καθημερινότητά τους, η οποία, παρ’ όλες τις πολιτικο-κοινωνικές αντιξοότητες και τα παράδοξά της, δεν είναι ούτε μηδενιστική, ούτε σουρεαλιστική… Απλά ζει τη «θαυμαστή πραγματικότητα», η οποία, συχνά καταλήγει να χρησιμοποιεί (βλ. καπηλεύεται) τον μαγικό-ρεαλιστικό της λόγο ως όχημα ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Ηλίας Ταμπουράκης, Καθηγητής Ισπανικής & Πορτογαλικής Γλώσσας & Πολιτισμού κιν. 6951614346, email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.iliastampourakis.weebly.com

Πηγή: http://periplous.gr/ekdoseis-periplous/645

---

[1] Αυτά τα στοιχεία έχουν δημοσιευτεί στο βιβλίο του γράφοντος, με τίτλο:

2012 Έρχεται το τέλος;, Εκδ. Περίπλους, Αθήνα 2010.

[2] Οι μήνες winal (ουινάλ) του ημερολογίου των Μάγια αναφέρονται σε προηγούμενο

κεφάλαιο. Εδώ έχουν «προσαρμοστεί» σύμφωνα με το «δυτικό».

[3] “Mi problema más importante era destruir la línea de demarcación que separa lo que

parece real de lo que parece fantástico. Porque en el mundo que trataba de evocar, esa barrera no existía. Pero necesitaba un tono inocente, que por su prestigio volviera verosímiles las cosas que menos lo parecían, y que lo hiciera sin perturbar la unidad del relato. También el lenguaje era una dificultad de fondo, pues la verdad no parece verdad simplemente porque lo sea, sino por la forma en que se diga.”

[i] Η αντίληψη των σύγχρονων Μεξικανών για το θάνατο είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από τη δική μας. Ο Χοσέ Κάρλος Γκονσάλες Μπόισο (José Carlos González Boixo) –ο αναλυτής του λογοτεχνικού έργου Πέδρο Πάραμο (Pedro Páramo), του μεξικανού συγγραφέα Χουάν Ρούλφο (Juan Rulfo, 1953/4), αναφέρει ότι το ζωτικό περιβάλλον αυτού του λαού είναι ένας κόσμος σημαδεμένος από τις γεωγραφικές και ιστορικές συγκυρίες, ένας κόσμος στον οποίον τα πρόσωπα αποκτούν μία ιδιαίτερη ανάγλυφη χροιά, ενώ συγχρόνως παρουσιάζονται κάτω από μία αλυσίδα πιέσεων: τη βία, που καταλήγει να εκφραστεί σωματικά, ή την έλλειψη κάλυψης από πλευράς της κυβέρνησης, η οποία επονομάζεται έτσι με μία γενίκευση της έννοιας· την ίδια τη θρησκεία, που αντί ν’ αποτελεί αυτή την πύλη σωτηρίας που αναζητούν –είτε γιατί εκλαμβάνεται με λανθασμένο τρόπο, είτε διότι ταυτίζεται με την Εκκλησία ως θεσμός, που επίσης δεν τους βοηθά- σημαίνει για εκείνους το κενό κάλυψης. Είναι επίσης και η ίδια η βία, η οποία ως μία αταβική δύναμη τους κυριεύει, μετατρέποντάς τους σε θύματα και θύτες του εαυτού τους. Η ανθρώπινη ζωή σ’ αυτόν τον κόσμο παρουσιάζεται, λοιπόν, σαν μία απόλυτη αποτυχία, που μαρτυρείται από την έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στα πρόσωπα, η οποία είναι ιδιαίτερα εμφανής μεταξύ γονιών και παιδιών, ή και στον ερωτικό τομέα. Συνέπεια αυτού είναι η απώλεια της ελπίδας, την οποία εκλαμβάνουμε και ως την αναζήτηση του ανθρώπου για έναν καλύτερο κόσμο. Οι Μεξικανοί, εμβαθύνοντας σε αυτά τα ζωτικά προβλήματα, φτάνουν στο όριο να τα τοποθετήσουν στο μεταθανάτιο κόσμο, έχοντας διαπεράσει τα σύνορα της ζωής και του θανάτου, σε μία ύστατη προσπάθεια να βρουν την απάντηση που θα σώσει τον Άνθρωπο. Το συμπέρασμα είναι αρνητικό, παρ’ όλο ότι ορισμένες απόψεις αφήνουν ανοιχτή μία διέξοδο προς την ελπίδα.

Έτσι, κάθε χρόνο στις 2 Νοεμβρίου το βράδυ, όλες οι οικογένειες στο Μεξικό πηγαίνουν στα νεκροταφεία, στολίζουν τους τάφους με κίτρινα λουλούδια σεμ’πασούτσιτλ (cempaxúchitl), παίζουν μουσική με βιολιά και τρώνε πάνω στον τάφο, προσφέροντας στο νεκρό το αγαπημένο του φαγητό. Ολόκληρες πόλεις στολίζονται με χάρτινους σκελετούς και στα ζαχαροπλαστεία προσφέρονται γλυκά σε σχήμα νεκροκεφαλής.

☼ Σήμερα οι απόγονοι των Ατζέκων συνεχίζουν την παράδοση, γράφοντας ποίηση στη γλώσσα τους. Διοργανώνονται, μάλιστα, διαγωνισμοί λαϊκής λογοτεχνίας, όπου βραβεύονται τα καλύτερα έργα· με τα χρήματα αυτών των βραβείων κατασκευάζονται σχολεία, ιατρεία κι άλλα κοινωφελή έργα στις κοινότητες των σύγχρονων ιθαγενών. Ο Νατάλιο Ερνάντες (Natalio Hernández), ένας δίγλωσσος δάσκαλος από το Μεξικό, έχει γράψει τη συλλογή Canto nuevo de Anáhuac, στην οποία υπάρχει το ακόλουθο ποίημα:

Ninemi nimictoc

Αυτό, θα μπορούσε να μεταφραστεί ως εξής:

Νεκρός εν ζωή

---

[ii] Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω –έστω κι από μακριά και σε μία άλλη, ξένη για εκείνη γλώσσα- τη Ña Zárate, τη μάγισσα από το Escazú, η οποία με τόση εμπιστοσύνη μου έδειξε τους «δρόμους των άστρων που φωτίζουν την ανθρώπινη ψυχή. Εκείνη, πλέον δεν ζει· το πνεύμα της όμως, (όπως ήθελε και η ίδια), είναι ένα φωτεινό στίγμα στον ουρανό, που στέλνει τους παλμούς του στο σύμπαν το οποίο ορίζει το πεπρωμένο μας.

[iii] Ο πυρήνας κάθε κυττάρου περιέχει χρωματοσώματα που αποτελούνται από γονίδια, τα οποία διέπουν την κληρονομικότητα. Τα γονίδια είναι αλληλουχίες μακρομορίων διατεταγμένες με τη μορφή διπλής έλικας και γνωστών ως DNA. Το δεσοξυριβονουκλεϊκό οξύ φροντίζει ώστε το κύτταρο να λειτουργεί με τρόπο χαρακτηριστικό του είδους στο οποίο ανήκει, π.χ.: άνθρωπος, πίθηκος, πτηνό, ψάρι, κλπ.

[iv] Gabriel José de la Concordia García Márquez (Κολομβία, 1928): Μυθιστοριογράφος, σεναριογράφος και δημοσιογράφος που τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ λογοτεχνίας το 1982. σημαντικό έργο του: Cien años de soledad [Εκατό χρόνια μοναξιά] (1965-7).

Ως προοίμιο αυτού, συνιστάται η ανάγνωση του έργου: Los funerales de la Mama Grande [Η κηδεία της Μεγάλης Μάμα].

[v] Realismo mágico: καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό είδος των μέσων του ΧΧ αι., που πήρε το όνομά του από το Γερμανό τεχνοκριτικό Franz Roh (Φραντς Ρο), ο οποίος χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο για να ερμηνεύσει έναν ζωγραφικό πίνακα που παρουσίαζε την πραγματικότητα παραλλαγμένη. Εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1950 –κατά την περίοδο του λατινοαμερικανικού λογοτεχνικού «boom», και αναπτύχθηκε μεταξύ του ’60 & ’70.

[vi] Miguel Ángel Asturias Rosales (Γουατεμάλα, 1899 – Ισπανία, 1974): Μυθιστοριογράφος και ποιητής, που ασχολήθηκε με τη μυθολογία των ιθαγενών Μάγιαs της Γουατεμάλας. Το 1967 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ λογοτεχνίας. Σημαντικό έργο του: Hombres de maíz [Άνθρωποι από καλαμπόκι] (1949), Leyendas de Guatemala - Θρύλοι της Γουατεμάλας (1930).

[vii] Jorge Francisco Isidoro Luis Borges (Αργεντινή, 1899 – Ελβετία, 1986): Συγγραφέας, γνωστός για το λαβυρινθώδες στιλ του. Σημαντικό έργο του: El Aleph [Το Άλεφ] (1949).

[viii] José de la Cuadra (Ισημερινός, 1903-1941): Δοκιμιογράφος, μυθιστοριογράφος του λογοτεχνικού ρεύματος Grupo de Guayaquil, διδάκτωρ νομικής και διπλωμάτης. Σημαντικό έργο του: La Tigra – Η Τίγρη (1930).

[ix] Arturo Uslar Pietri (Βενεζουέλα, 1906-2001): Συγγραφέας, δημοσιογράφος, τηλεοπτικός παραγωγός, νομικός και πολιτικός. Σημαντικό έργο του: Oficio de difuntos – Νεκρώσιμη Ακολουθία (1976).

[x] Pablo Palacio (Ισημερινός, 1906-1947): Συγγραφέας και νομικός. Σημαντικό έργο του: Así en la tierra, como en los sueños – Ὡς ἐπὶ τῆς Γῆς, καὶ ἐν τοῖς ὀνείροις (1991).

[xi] Juan Rulfo (Μεξικό, 1918-1986): Συγγραφέας, σεναριογράφος και φωτογράφος. Σημαντικό έργο του: Pedro Páramo (1955).

[xii] Alejo Carpentier y Valmont (Κούβα, 1904-1980): Μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος. Σημαντικό έργο του: Ecue-yamba-o! (1933).

[xiii] Laura Esquivel (Μεξικό, 1950): Συγγραφέας του best seller: Como agua para chocolate (1989).

[xiv] Eduardo Antonio Parra (Μεξικό, 1965): Μεξικανός συγγραφέας. Σημαντικό έργο του: Los límites de la noche – Τα όρια της νύχτας.