Ο συμβολισμός του δωδεκάθεου απορρέει από τα αστρολογικά πρότυπα του ηλιακού ημερολογίου, που θεωρούνται σταθεροί παράγοντες για την οργάνωση των κοινοτήτων σε συγκεκριμένες χρονικές ενότητες. Ο αριθμός 12 συναντάται στη λατρεία, στο μύθο και στην τέχνη. Εκτός από την αρχαία Ελλάδα, υπήρχαν δωδεκάθεα στην Αίγυπτο, τη Βαβυλώνα, την Ασσυρία, στη Χαλδαία και στο Βαβυλωνιακό Ελάμ (Elam) -το σημερινό Χουζιστάν ( خوزستان Khūzestān) του νοτιοδυτικού Ιράν (Iran), όπως επίσης και στους Χετταίους, στους Ετρούσκους, στους Ρωμαίους και στα γερμανικά φύλλα. Ακόμη και στο Χριστιανισμό, οι μαθητές του Ιησού ήταν 12. Οι θεοί έδιναν με τη στάση ζωής τους το παράδειγμα της ενότητας και της ακεραιότητας στις κλασικές κοινωνίες. Οι θεότητες εμφανίζονται σε ζεύγη ετερώνυμων στοιχείων ή αλληλοσυμπληρούμενων μορφών, κι ενσωματώνονται μ’ αυτόν τον τρόπο στις δραστηριότητες της Ανθρωπότητας. Ο Πλάτων ταξινομεί την πολιτική του σκέψη βασιζόμενος στον αριθμό 12. Το Ελληνο-ρωμαϊκό Πάνθεο αντιστοιχούσε στα 12 μηνιαία σύμβολα του ωροσκοπίου, στους Μάγια όμως, ο ζωδιακός κύκλος είχε 13 μήνες (των 20 ημερών)

Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ.