Όποιος έχει ταξιδέψει, ζήσει ή μελετήσει την Ισπανία, γνωρίζει ήδη πολύ καλά πως είναι μια χώρα με έντονες αντιθέσεις, πολύπλευρη και πολυεπίπεδη. Η κρίση όχι μόνο έχει επηρεάσει βαθιά τα χαμηλά και μεσαία στρώματα της χώρας, αλλά κάνει ακόμα πιο ξεκάθαρη την ανισότητα που υπάρχει ανάμεσα σε κάποιες γεωγραφικές περιοχές. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ισπανίας, η περιοχή όπου τα νοικοκυριά έχουν μεγαλύτερη δυσκολία να τα βγάλουν πέρα μέχρι το τέλος του μήνα είναι τα Κανάρια Νησιά με 80%. Στην δεύτερη θέση από πλευράς δυσκολίας βρίσκεται η Ανδαλουσία με 77%, ακολουθεί η Βαλένθια με 76,4% και η πόλη της Θέουτα, ισπανικό έδαφος στην Αφρική με 76,2%.
Στην άλλη άκρη, υπολογίζοντας την ευκολία με την οποία τα βγάζει πέρα μια οικογένεια, βρίσκεται φυσικά ο ισπανικός βορράς, συγκεκριμένα η περιοχή της Ναβάρα είναι πρώτη στη λίστα, καθώς έχει μια σχετική άνεση με 64%, και ακολουθούν αξιοπρόσεκτη διαφορά το Πριγκιπάτο της Αστούριας με 49,7%, η Χώρα των Βάσκων με 49,5% και η Αραγονία με 45%. Όσο για τον ετήσιο μισθό όπως έχει δηλωθεί σε κάθε περιοχή, αυτός είναι υψηλότερος στην Χώρα των Βάσκων (14.281 ευρώ), ακολουθεί η Ναβάρα (13.221) και μετά η Μαδρίτη (12.597), ενώ η κατώτεροι μισθοί ενός χρόνου δηλώθηκαν στην Εστρεμαδούρα (7.729) και στην Μούρθια (7.767).
Επιπλέον σύμφωνα με την ανάλυση του Ανώτατου Συμβουλίου Επιστημονικών Ερευνών (CSIC), που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, 8 στις 10 πόλεις που αντιστέκονται καλύτερα στην κρίση ανήκουν στην Χώρα των Βάσκων, όπως είναι μεταξύ άλλων το Σαν Σεμπαστιάν και τα προάστια του Μπιλμπάο, Γκέτσο και Πορτογαλέτε. Αυτό οφείλεται κυρίως στον παράγοντα της «φούσκας» των ακινήτων μιας και στον άτλαντα της κρίσης ο Βορράς της Ισπανίας φιγουράρει ως πιο σταθερή αγορά στα ακίνητα και η οικονομία του παρουσιάζει μεγάλες διαφοροποιήσεις με ανανεωμένες βιομηχανίες και ικανότητα εξαγωγών. Το αντίθετο δηλαδή από τις πόλεις των μεσογειακών ακτών όπου ανήκουν και οι 10 που βρίσκονται σε χειρότερη θέση σε σχέση με την κρίση. Παρόλο που είναι ευνοημένες από τον τουρισμό, πόλεις όπως το Ροκέτας ντε Μαρ, το Μπενικαρλό και η Εστεπόνα έχουν υποστεί βαθύτατο πλήγμα, κυρίως γιατί εκεί «ξέσπασε» η μανία των κατασκευαστικών να βρουν διέξοδο για εύκολο χρήμα.
Με το ποσοστό των ισπανών που αγγίζει το όριο της φτώχιας να φτάνει πλέον το 29% και τα οικονομικά δεδομένα να συνεχίζουν σε επίπεδα ανησυχητικά, δεν είναι τυχαίες οι αλλαγές που επέφεραν σε δήμους και περιφέρειες οι πρόσφατες εκλογές. Μπορεί στην θεωρία η οικονομία στην ιβηρική να δείχνει σημάδια ανάκαμψης τελευταία και οι Ευρωπαίοι ηγέτες να χρησιμοποιούν πλέον την Ισπανία ως παράδειγμα για το αυστηρό πρόγραμμα που έχει υιοθετήσει, αλλά η κατάσταση ακόμα θεωρείται κρίσιμη και οι εξελίξεις για την έταιρη μεσογειακή χώρα, επηρεάζονται και επηρεάζουν ολόκληρη την ευρωζώνη.