FLAMENCO EN GRECIA

Συνέντευξη Νιόβης Μπένου – Φλώρας Τσουκαλά στο Ispania.gr

Χορεύτριες – ιδιοκτήτριες του flamenco studio “Pellizco” στη Θεσσαλονίκη

Με τη Νιόβη και τη Φλώρα γνωριζόμαστε χρόνια και είναι από την πάστα των ανθρώπων που σε κοιτάνε στα μάτια, είναι ειλικρινής, ανοιχτόκαρδες και αγαπάνε πολύ, μα πάρα πολύ αυτό που κάνουν!

Η Νιόβη κάνει χορό από πολύ μικρή, ενώ η Φλώρα είναι απόφοιτος Ψυχολογίας και κάποια στιγμή αφού μαθήτευσαν στον Αντρέα Ασπρομάλλη (Θεσσαλονίκη) έφυγαν για Σεβίλλη. Έκτοτε άνοιξαν το δικό τους studio flamenco στη Θεσσαλονίκη και έχουν ανοίξει ένα κανάλι επικοινωνίας Θεσσαλονίκης – Σεβίλλης, προσκαλώντας κάθε τόσο χορευτές και τραγουδιστές. Χόρεψαν για τους Motel Selenic, τους Caja Secreta, τον Φίλιππο Πλιάτσικα και πολλούς άλλους, ενώ είναι μέλη της ομάδας flamenco “Grupo Cadenas”.

Πώς μπήκε στη ζωή σας το flamenco?

Φλώρα: Ήταν το 2003 στη Θεσσαλονίκη όταν ξεκίνησα να ψάχνω ποιος χορός μου ταιριάζει και τελικά όταν μπήκα στην αίθουσα να κάνω flamenco ξαφνικά ξεκαθάρισε μέσα μου το τι ήθελα να κάνω. Από τότε τελείωσα τις σπουδές μου, έφυγα για Σεβίλλη και όταν επέστρεψα δημιουργήσαμε με τον Αντρέα Ασπρομάλλη την ομάδα «Cadenas». Εξακολουθώ να πηγαινοέρχομαι στη Σεβίλλη, εξακολουθώ να δουλεύω πολύ, να κάνω συνεργασίες με διάφορους καλλιτέχνες και να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου στη σχολή όπου διδάσκω.

Νιόβη: Εγώ ξεκίνησα το flamenco το 2002, επειδή είχα βαρεθεί να κάνω μπαλέτο και σύγχρονο συνέχεια και εκείνο το διάστημα έτυχε να βρεθώ με μια φίλη Ισπανίδα στη Θεσσαλονίκη που έκανε flamenco και είπα κι εγώ να πάω να δοκιμάσω. Είχα ξεκινήσει και μαθήματα Ισπανικών και… Αυτό ήταν! Κόλλησα όπως και η Φλώρα. Έκανα 2 χρόνια μαθήματα στη Θεσνίκη και μετά έφυγα για 4 χρόνια στη Σεβίλλη. Όταν επέστρεψα, δίδαξα για λίγο στη σχολή του Αντρέα και μετά συνεργαστήκαμε με τη Φλώρα για το “Pellizco”.

Όταν ξεκινάτε να χορογραφήσετε, τι ερεθίσματα μπορεί να έχετε και σε τι πλαίσιο κινείστε?

Φλώρα: Εγώ ξεκινάω από τη μουσική. Ακούω κάτι που μου αρέσει και με εμπνέει και αρχίζει να «χτίζεται» αυτόματα στο μυαλό μου. Συνήθως ξεκινάω από το τέλος ή τη μέση και κομμάτι – κομμάτι ολοκληρώνεται.

Νιόβη: Εγώ ξεκινάω πρώτα με το palo (ρυθμό) που θέλω να δουλέψω, έπειτα έρχεται μια περίοδος brainstorming που παράλληλα δουλεύω μόνη στο studio και μετά από κάποιο διάστημα αρχίζουν όλα και μπαίνουν σε μια σειρά.

Φλώρα: Βέβαια καθοριστικό ρόλο παίζει το στυλ που θα μας ζητηθεί ή που θα επιλέξουμε.

Νιόβη: Ναι συμφωνώ, αν για παράδειγμα πρόκειται για μια χορογραφία flamenco traditional, η δομή είναι προκαθορισμένη. Αν έχουμε τη δυνατότητα να χορογραφήσουμε πιο ελεύθερα όπως αυτό που φτιάξαμε για τους Motel Selenic, εκεί σκεφτόμαστε αλλιώς, θα λάβουμε υπόψη τον χώρο, πως θέλουμε να κινηθούμε εκεί, τη δύναμη που θα μας δώσει η μουσική…

Φλώρα: Αυτό το κομμάτι ας πούμε, που λέει η Νιόβη που το χορογραφήσαμε πρόσφατα, δεν έχει καμιά σχέση με flamenco, απλά εμείς βάλαμε κινησιολογία flamenco σε αυτό.

Μιλήστε μου λίγο για το “grupo Cadenas”

Φλώρα: Ξεκινήσαμε το 2006 μια μικρή ομάδα με μαθητές του Αντρέα μέσα στους οποίους ήμουνα κι εγώ και στην αρχή είχαμε πολλούς μουσικούς στην ομάδα, είχαμε νέι, φλάουτο, βιολί, κρουστά, κιθάρα και όλοι αυτοί ξεκίνησαν να εκπαιδεύονται στη μουσική flamenco. Λοιπόν κάθε φορά που εμφανιζόταν το «grupo Cadenas» ερχόντουσαν κι άλλα άτομα, μουσικοί και χορευτές, ήταν κάτι πολύ ζωντανό.

Πλέον η ομάδα μας αποτελείται από την Νιόβη, τον Αντρέα και εμένα στον χορό και τον Κώστα Τσουμάνη στην κιθάρα. Καλούμε κατά καιρούς και άλλους καλλιτέχνες για συνεργασίες.

Και το flamenco εδώ; Ποια είναι η πραγματικότητά του; Πώς βλέπετε εσείς τα πράγματα;

Νιόβη: Εγώ νομίζω ότι γίνονται αρκετά πράγματα σε σχέση με το μέγεθος της χώρας μας. Προφανώς υπάρχει μεγαλύτερη κινητικότητα στην Αθήνα επειδή οι σχολές είναι περισσότερες, οι χορευτές και οι μουσικοί επίσης είναι περισσότεροι.

Το ενδιαφέρον του κόσμου μεγαλώνει συνεχώς αν κρίνω και από την κίνηση στο studio μας και φαίνεται ότι το κοινό αποδέχεται αυτή τη μορφή τέχνης πολύ θερμά, αλλά νομίζω πως θα ήταν ακόμα καλύτερο να υπήρχε η δυνατότητα να βλέπουμε περισσότερες παραστάσεις.

Επίσης σκέφτομαι πως όλοι εμείς που ασχολούμαστε θα έπρεπε να «βγαίνουμε» περισσότερο, να χορεύουμε περισσότερο και για τη δική μας την ανάγκη και την βελτίωσή μας σα χορευτές αλλά και για να έρθουμε πιο κοντά ο ένας με τον άλλον.

Φλώρα: Υπάρχουν άτομα στην Ελλάδα που ασχολούνται και ψάχνονται πολύ και τα θαυμάζω ιδιαίτερα. Για εμένα το να ασχολείται κανείς με το flamenco σημαίνει «πάω στην Ισπανία, γυρνάω και δουλεύω». Υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν εδώ αυτό και αυτό είναι πάρα πολύ καλό.

Νιόβη: Δυστυχώς εδώ είναι ο καθένας κλεισμένος στον χώρο του, εγώ θα ήθελα να ανοιχτεί λίγο αυτή η κατάσταση, να γίνει κάτι πιο συλλογικό, να οργανωθεί ας πούμε ένα φεστιβάλ που να μπορούμε να συνυπάρξουμε όλοι οι καλλιτέχνες του flamenco. Αυτό θα ήταν υπέροχο.

Φλώρα: Επιβάλλεται να γίνει κάτι τέτοιο! Αυτό που κάνει, για παράδειγμα, η Γιώτα η Πεκλάρη στο studio της (μια φορά το μήνα οργανώνουν open stage jam όπου κάθε καλλιτέχνης μπορεί να παρουσιάσει την τέχνη του) είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο και μακάρι να ερχόταν και άλλος κόσμος από αλλού… Οι μαθητές γενικά πρέπει να έχουν τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά. Πρέπει να παίρνεις, να δίνεις, να συνεργάζεσαι και να αξιοποιείς αυτό που έχεις και όχι να μένεις κλεισμένος σε μια αίθουσα. Η πραγματικότητα είναι η μισή μέσα στην αίθουσα και η άλλη μισή έξω από αυτήν, πρέπει να μοιράζεσαι πράγματα και με άλλους.

Ποια είναι τα στάδια που πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να μάθει να χορεύει σωστά;

Φλώρα: Νομίζω πως το πιο βασικό είναι πρώτα να «κολλήσει» το μικρόβιο! Επειδή με τον χορό ξεπερνάς τον εαυτό σου και τον βελτιώνεις, το μικρόβιο αυτό είναι η κινητήρια δύναμη.

Από εκεί και πέρα καλό θα ήταν να έχεις καλό δάσκαλο, να μάθεις τους ρυθμούς, να μπορείς όταν πας σπίτι να μελετήσεις αυτό που έκανες στην τάξη, έστω και νοερά, να ακούς πολύ flamenco και όταν σου δίνεται η ευκαιρία να συμμετέχεις ενεργά. Επίσης τα σεμινάρια και τα ταξίδια στην Ισπανία βοηθάνε πάρα πολύ. Μετά από όλα αυτά είναι στο χέρι σου αν είσαι trabajador/a να τα καταφέρεις. Αλλά όλα αυτά ξαναλέω μόνο αν έχεις κολλήσει το μικρόβιο! Διαφορετικά δεν έχει νόημα.

Νιόβη: Συμφωνώ με τη Φλώρα, επειδή το flamenco είναι αρκετά δύσκολο σα χορός και σαν είδος γενικότερα απαιτείται πειθαρχία. Για να χορέψεις και να αποκτήσεις μια τεχνική κατάρτιση επιπέδου, χρειάζεται πολλή υπομονή και επιμονή και για να γίνει αυτό πρέπει να σου αρέσει αυτό που κάνεις. Αυτό που λέει η Φλώρα είναι το πιο σωστό. Πρέπει να κολλήσεις το μικρόβιο.

Πάντως το καλό με το flamenco είναι ότι μπορείς και να το δεις λίγο πιο «χαλαρά» σε σχέση με άλλα είδη χορού, δηλαδή δεν πας να γίνεις ο επαγγελματίας, πας για περάσεις όμορφα 1-2 ώρες, να ακούσεις τον ρυθμό, να χορέψεις… Εκεί ο δάσκαλος πρέπει να έχει τα μάτια του ανοιχτά, η αντιμετώπιση θα είναι διαφορετική, πιο εύκολα τα βήματα, οι κινήσεις κτλ. Δε σημαίνει πως αυτός ο μαθητής δεν αξίζει ή δε μπορεί να μάθει, απλά χρειάζεται άλλο τρόπο δουλειάς.

· Νιόβη, Φλώρα σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας και ευχόμαστε καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε!

Flamenco studio PELLIZCO: Κατούνη 25, Θεσσαλονίκη
Facebook group: http://www.facebook.com/group.php?gid=140690109370&v=wall