Ανέκαθεν η ταχύτητα ήταν το στοιχείο που χαρακτήριζε το ισπανικό μπάσκετ. Μπασκετμπολίστες ταχύτατους, ευφυείς, με υψηλή τεχνική κατάρτιση και ολίγον σκληρούς στο ψηλό παιχνίδι έβγαλε κατά δεκάδες η χώρα στο πέρασμα του χρόνου.

Η σπουδαιότερη στιγμή του ισπανικού μπάσκετ: Το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2006.

Αυτό που εμπόδισε τους Ισπανούς να φτάσουν πολύ νωρίτερα από το 2006 (όπως θα δούμε παρακάτω) στην κατάκτηση ενός τροπαίου σε κάποια διοργάνωση ήταν:

1. Η συχνή έλλειψη ουσίας μέσα στο παιχνίδι τους αν και αυτό υπήρξε θεαματικό και ελκυστικό για τον ουδέτερο θεατή αρκετές φορές.
2. Η ηττοπάθεια και η έλλειψη αυτοπεποίθησης, που σε κρίσιμους αγώνες ειδικά απέναντι σε Ε.Σ.Σ.Δ και Γιουγκοσλαβία, τις μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος στην Ευρώπη για δεκαετίες, ήταν ολοφάνερη και δεν ήταν λίγες οι φορές όπου οι Ισπανοί συντρίφτηκαν με μεγάλα σκόρ από αυτές τις δύο χώρες.
3. Η κακή προϊστορία σε τελικούς, ’’βάραινε’’ τα πόδια των παικτών, τους γέμιζε με άγχος με αποτέλεσμα η απόδοσή κάποιων εξ’αυτών να είναι κάτω των περιστάσεων.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Το πρώτο παιχνίδι της εθνικής Ισπανίας διεξήχθη στις 15 Απριλίου του 1935 στη Μαδρίτη με αντίπαλο την Πορτογαλία. Ο αγώνας, που έληξε με νίκη των Ισπανών 33-12, ήταν φιλικός προετοιμασίας ενόψει του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1935 της Γενεύης που ήταν το πρώτο που διεξήχθη στην ιστορία.

Στο συγκεκριμένο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα η Ισπανία κερδίζοντας το Βέλγιο με 25-17 και την Τσεχοσλοβακία με 21-17 έφτασε στον τελικό όπου ηττήθηκε από την Λετονία με 24-18. Η σύνθεση της ιστορικής αυτής πρώτης διάκρισης της Ισπανίας:
Rafael Martin
Emilio Alonso
Pedro Alonso
Juan Carbonell
Armando Maunier
Fernando Muscat
Cayetano Ortega
Rafael Ruano
Προπονητής: Mariano Manent.

Ο ενθουσιασμός από το αργυρό μετάλλιο ήταν μεγάλος και οι βλέψεις για μια νέα διάκριση στράφηκαν στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 που θα διεξαγόντουσαν στο Βερολίνο. Ο εμφύλιος πόλεμος όμως νέκρωσε σχεδόν κάθε αθλητική δραστηριότητα στη χώρα, οπότε η Ισπανία αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τους αγώνες λίγες ημέρες πρίν από την έναρξή τους. Έκτοτε και για όλη την δεκαετία του '40 το ισπανικό μπάσκετ δεν συμμετείχε σε καμία μεγάλη διοργάνωση, οπότε δικαιολογημένα πέρασε στην αφάνεια.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1950

Σε αυτή την δεκαετία η ισπανική εθνική ομάδα θα δώσει το παρόν σε δύο μεγάλες διοργανώσεις. Η πρώτη συμμετοχή της Ισπανίας σε παγκόσμιο πρωτάθλημα ήρθε το 1950, οπότε και κατέλαβε την ένατη θέση σε σύνολο δέκα ομάδων στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αργεντινής. Οι παίκτες που συμμετείχαν σε εκείνο το πρωτάθλημα κόσμου ήταν:

Ignacio Pinedo
Arturo Imedio
Jaime Basso
Andres Oller
Alvaro Salvadores
Juan Dalmau
Julio Gamez
Eduardo Kucharsky
Angel Gonzalez
Angel Lozano
Domingo Barcenas
Juan Ferrando
Προπονητής: Micael Paul Rutzgis.

Το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1959 ήταν η δεύτερη μεγάλη διοργάνωση που συμμετείχε η Ισπανία που επανεμφανίστηκε σε αυτό μετά το 1935 καταλαμβάνοντας την δέκατη πέμπτη θέση σε σύνολο δεκαεπτά ομάδων. Το 1951 η Ισπανία θα πάρει την δεύτερη θέση στους Μεσογειακούς αγώνες και το 1955 μάλιστα θα κερδίσει και το τρόπαιο, σε έναν θεσμό βέβαια που ποτέ δεν είχε την αίγλη των Ολυμπιακών Αγώνων, και του παγκόσμιου πρωταθλήματος ή έστω του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ήταν φανερό πως η Ισπανία έστω και με δειλά βήματα έκανε την επανεμφάνισή της στο διεθνές προσκήνιο του μπάσκετ.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1960

Η επόμενη δεκαετία αυτή του 1960, επιβεβαίωσε αυτή την άποψη. Η Ισπανία συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε Ολυμπιακούς αγώνες, αυτούς της Ρώμης το 1960, καταλαμβάνοντας την δέκατη τέταρτη θέση σε σύνολο δεκαέξι ομάδων. Η σύνθεση της ομάδας του 1960:
Agustin Bertomeu
Jose Nora
Alfonso Martinez
Joaquin Ensenat
Santiago Navarro
Josep Lluis Cortes
Jorge Guillen
Emiliano Rodriguez
Jesus Codina
Miguel Angel
Gonzalez Lazaro
Francesc Buscato
Juan Martos
Προπονητής: Eduardo Kucharsky.

Το 1968 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της πόλης του Μεξικό, η Ισπανία κατέκτησε την έβδομη θέση, την καλύτερη έως τότε στο πιο σημαντικό τουρνουά μπάσκετ παγκοσμίως. Η σύνθεση της ομάδας του 1968:
Clifford Luyk
Emiliano Rodriguez
Francesc Buscato
Vicente Ramos
Lorenzo Alozen
Enrique Margall
Toncho Nava
Jose Luis Sagi-Vela
Alfonso Martinez
Chus Codina
Juan Antonio Martinez Arroyo
Luis Carlos Santiago Zabaleta

Προπονητής: Antonio Diaz Miguel

Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας αυτής, η Ισπανία συμμετείχε και στα πέντε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που διεξήχθησαν, με καλύτερη στιγμή την πέμπτη θέση του 1969 την καλύτερη που πήρε η χώρα μέχρι τότε μετά το 1935. Οι θέσεις που κατέλαβε: 1961 (13^η), 1963 (7^η), 1965 (11^η), 1967 (10^η), 1969 (5^η) Η ομάδα του 1969:
Glifford Luyk
Emiliano Rodriguez
Francesc Buscato
Lorenzo Alozen
Vicente Ramos
Toncho Nava
Enrique Margall
Jose Luis Sagi-Vela
Chus Codina
Cristobal Rodriguez
Alfonso Martinez
Victor Manuel Escorial
Προπονητής: Antonio Diaz Miguel.

Αντίθετα δεν κατάφερε να δώσει το παρόν σε κανένα από τα δύο παγκόσμια πρωταθλήματα που διεξήχθησαν. Από το 1965 προπονητής της εθνικής ομάδας ανέλαβε ο Antonio Diaz Miguel, ένας άνθρωπος που συνέβαλε τα μέγιστα στην εξέλιξη της εθνικής ομάδας οδηγώντας την σε πολύ υψηλότερες θέσεις σε όλες τις διοργανώσεις που πήρε μέρος και καθιστώντας την πια μία παραδοσιακή δύναμη στον χώρο του αθλήματος. Έκατσε στον πάγκο μέχρι το 1992!

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1970

Το ξεκίνημα της δεκαετίας την βρήκε αποκλεισμένη από το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1970, στην έβδομη θέση του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1971 και στην ενδέκατη θέση των Ολυμπιακών αγώνων του Μονάχου το 1972.

Η κορυφαία στιγμή της δεκαετίας ήταν η συμμετοχή της στον τελικό του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1973 που διεξήχθη μάλιστα στη Βαρκελώνη. Ξεκίνησε με ήττα από τους Γιουγκοσλάβους στην πρώτη φάση των ομίλων με 65-59 αλλά μετά συνέχισε μόνο με νίκες: την Βουλγαρία 85-69, την Ιταλία 75-66, την Γαλλία 85-80 και την Ελλάδα 86-74. Στα ημιτελικά έκανε το θαύμα και νίκησε το μεγάλο φαβορί και την υπερδύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ Ε.Σ.Σ.Δ με 80-76 και πέρασε στον τελικό για δεύτερη φορά στην ιστορία της μετά το 1935. Εκεί γνώρισε την ήττα με 78-67 από τους Γιουγκοσλάβους, που ξεκίναγαν την δική τους δυναστεία στον χώρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, παίρνοντας το αργυρό μετάλλιο. Οι παίκτες του δεύτερου αργυρού μεταλλίου στην ιστορία του ισπανικού μπάσκετ:
Clifford Luyk
Wayne Brabender
Nino Buscato
Vicente Ramos
Rafael Rullan
Manuel Flores
Luis Miguel Santillana
Carmelo Cabrera
Jose Luis Sagi-Vega
Gonzalo Sagi-Vela
Miguel Angel Estrada
Enrique Margall
Προπονητής: Antonio Diaz Miguel.

Άλλη σπουδαία στιγμή ήταν η πέμπτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1974 στο Πουέρτο Ρίκο, η καλύτερη μέχρι τότε θέση στην συγκεκριμένη διοργάνωση. Σημαντική στιγμή η εμφάνιση στην εθνική ομάδα το 1972 του Juan Antonio Corbalan, ενός μπασκετμπολίστα από τους κορυφαίους που ανέδειξε όχι μόνο το ισπανικό αλλά και το ευρωπαϊκό μπάσκετ και έγινε η απαρχή για την εμφάνιση και άλλων σπουδαίων παικτών που οδήγησαν την Ισπανία ψηλά. Η τελευταία καλή στιγμή της δεκαετίας ήταν η τέταρτη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1975. Η Ισπανία στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1976 και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1978 δεν προκρίθηκε, ενώ στα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα του 1977 και 1979 τερμάτισε στην ένατη και έκτη θέση αντίστοιχα.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1980

Αυτή η δεκαετία μπήκε πολύ δυνατά για τους Ισπανούς. Η εθνική ομάδα πλαισιωμένη με αρκετούς σπουδαίους μπασκετμπολίστες (Corbalan, San Epifanio, Solozabal, Jimenez, Martin, κ. α) πήρε την τέταρτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980 (η καλύτερη μέχρι τότε σε Ολυμπιακούς αγώνες) χάνοντας όμως το χάλκινο μετάλλιο στον αγώνα εναντίον των γηπεδούχων Σοβιετικών με συντριβή 117-74.

Η σύνθεση της ομάδας του 1980:
Juan Antonio San Epifanio
Juan Antonio Corbalan
Wayne Brabender
Nacho Solozabal
Candido Antonio Chicho Sibilio
Fernando Romay
Manuel Flores
Luis Miguel Santillana
Juan Domingo de la Cruz
Juan Manuel Lopez Iturriaga
Jose Luis LIorente
Josep Maria Margall

Προπονητής: Antonio Diaz Miguel

Τέταρτη θέση και στο πανευρωπαϊκό του 1981 στην Τσεχοσλοβακία όπου αν και το ξεκίνημά της ήταν πολύ δυνατό, δύο ήττες από τους Σοβιετικούς με 110-101 και τους Γιουγκοσλάβους με 95-72 την ανάγκασε να δώσει μάχη με την Τσεχοσλοβακία για το χάλκινο μετάλλιο. Ηττήθηκε όμως και από την γηπεδούχο ομάδα με 101-90 και τερμάτισε τέταρτη.

Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1982 στην Κολομβία, η Ισπανία πραγματοποίησε εντυπωσιακή εμφάνιση. Κέρδισε στην πρώτη φάση του τουρνουά μεταξύ άλλων και τις Η.Π.Α με 109-99 και αυτή η νίκη έστω κι αν οι Αμερικανοί δεν έπαιζαν με την επαγγελματική τους ομάδα όπως άλλωστε συνήθιζαν εκείνα τα χρόνια, ήταν πολύ σημαντική από άποψης γοήτρου. Στη δεύτερη φάση ήρθαν οι "συνηθισμένες" ήττες από τους Σοβιετικούς (106-93) και τους Γιουγκοσλάβους (108-91) που ανάγκασαν τους Ισπανούς να διεκδικούν μόνο το χάλκινο μετάλλιο έστω και αν κέρδισαν τους άλλους τρείς αγώνες της β’φάσης. Όμως η Γιουγκοσλαβία έπειτα από έναν συγκλονιστικό αγώνα θα αφήσει τους Ισπανούς στην τέταρτη θέση του παγκόσμιου πρωταθλήματος νικώντας τους με 119-117!! Ήταν όμως η καλύτερη μέχρι τότε θέση των Ισπανών στην εν λόγο διοργάνωση. Η σύνθεση των Ισπανών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1982:
Juan Antonio San Epifanio
Juan Antonio Corbalan
Chicho Sibilio
Wayne Brabender
Nacho Solozabal
Fernando Martin
Andres Jimenez
Fernando Romay
Juan Domingo De la Cruz
Joaquim Costa
Josep Maria Margall
Fernando Arcega

Προπονητής: Antonio Diaz Miguel

Το 1983 στο πανευρωπαϊκό της Γαλλίας η Ισπανία θα ξεκινήσει με ήττα από τους Ιταλούς με 75-74, θα συνεχίσει με δύσκολες νίκες εναντίον των: Γιουγκοσλάβων(!) με 91-90, των Γάλλων με 75-73, Σουηδών 81-76 και θα προκριθεί στα ημιτελικά μετά από μια άνετη νίκη επί της Ελλάδας με 100-79. Στα ημιτελικά εναντίον των Σοβιετικών η Ισπανία θα κάνει το θαύμα ή την υπέρβαση και θα νικήσει με 95-94! Όλοι πίστεψαν πως είχε έρθει επιτέλους η ώρα των Ισπανών. Η Ισπανία θα αντιμετώπιζε στον τελικό την Ιταλία που είχε στις τάξεις της σπουδαίους παίκτες όπως ο Αντονέλο Ρίβα, ο Ντίνο Μενεγκίν και ο Ρομπέρτο Μπρουναμόντι. Οι Ιταλοί κέρδισαν το τρόπαιο νικώντας με 105-96 τους Ισπανούς που έμειναν με το παράπονο ότι ενώ πέταξαν έξω τις δύο μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος στην Ευρώπη (Γιουγκοσλάβους και Σοβιετικούς) έχασαν το τρόπαιο από μία ομάδα που ήταν στα «μέτρα τους». Οι παίκτες του τρίτου χαμένου ευρωπαϊκού τελικού της Ισπανίας:
Juan Antonio San Epifanio
Juan Antonio Corbalan
Fernando Martin
Chico Sibilio
Nacho Solozabal
Chichi Creus
Juan Domingo De la Cruz
Juan Manuel Lopez Iturriaga
Fernando Romay
Josep Maria Margall
Andres Jimenez
Fernando Arcega
Προπονητής: Antonio Diaz Miguel.

Οι ίδιοι παίκτες και ο προπονητής φυσικά, οδήγησαν την Ισπανία σ’έναν ακόμη τελικό την επόμενη χρονιά, το 1984, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λός Άντζελες. Στην πρώτη φάση του τουρνουά η Ισπανία θα νικήσει: τον Καναδά με 83-82, την Ουρουγουάη με 107-90, την Γαλλία με 97-82 και την Κίνα με 102-83, ενώ θα χάσει μόνο από τους Αμερικανούς με 101-68. Στα προημιτελικά θα κερδίσει την Αυστραλία με 101-93 και στα ημιτελικά σε έναν αξέχαστο αγώνα θα πετάξει έξω την Γιουγκοσλαβία νικώντας την με 74-61 περνώντας στον τελικό των Ολυμπιακών αγώνων για πρώτη φορά στην ιστορία της. Αντίπαλοι οι γηπεδούχοι Αμερικανοί... Ο τελικός χάθηκε... Αυτή τη φορά όμως δεν ‘’πόνεσε’’ τόσο τους Ισπανούς καθώς αντίπαλος ήταν οι Η.Π.Α, η εθνική ομάδα της οποίας είναι ασυναγώνιστη στο άθλημα. Η Ισπανία ηττήθηκε με 96-65 και κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο που ήταν μία σπουδαία επιτυχία, η κορυφαία στους συγκεκριμένους αγώνες. Η σύνθεση των Ισπανών στους Ολυμπιακούς του 1984:
Juan Antonio San Epifanio
Juan Antonio Corbalan
Fernando Martin
Nacho Solozabal
Juan Domingo de la Cruz
Juan Manuel Lopez Iturriaga
Fernando Romay
Andres Jimenez
Josep Maria Margall
Jose Luis LIorente
Fernando Arcega
Jose Manuel Beiran

Προπονητής: Antonio Diaz Miguel

Η εθνική ομάδα της Ισπανίας τερμάτισε στην τέταρτη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωταθλήμα του 1985 χάνοντας στα ημιτελικά από τους γηπεδούχους Τσεχοσλοβάκους με 98-95 και στον μικρό τελικό για το χάλκινο μετάλλιο από την Ιταλία με 102-90. Το 1986 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που διοργάνωσε η ίδια κατέλαβε την πέμπτη θέση. Το 1987 στο πανευρωπαϊκό της Αθήνας θα πάρει πάλι την τέταρτη θέση χάνοντας στον ημιτελικό από τους Σοβιετικούς και στον μικρό τελικό από τους Γιουγκοσλάβους, ενώ στους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988 μάλλον θα απογοητέψει καθώς θα τερματίσει στην όγδοη θέση. Η δεκαετία θα κλείσει με την πέμπτη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γιουγκοσλαβίας το 1989. Ήταν με διαφορά η καλύτερη δεκαετία του ισπανικού μπάσκετ με δύο ασημένια μετάλλια και πέντε συμμετοχές σε ημιτελικούς.

Στις 3 Δεκεμβρίου του 1989 η τραγική είδηση του χαμού του Fernando Martin σε αυτοκινητιστικό ατύχημα συγκλόνισε τον χώρο του παγκόσμιου μπάσκετ. Στα 27 του μόλις χρόνια έφυγε τόσο άδοξα από την ζωή έχοντας αφήσει μία καριέρα γεμάτη επιτυχίες τόσο σε συλλογικό (Ρεάλ Μαδρίτης και New Jersey Nets) όσο και σε εθνικό επίπεδο.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1990

Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αργεντινής το 1990 η Ισπανία απογοήτεψε καθώς τερμάτισε στην δέκατη θέση. Το 1991 έμελλε να είναι μία αναλαμπή μέσα σε μια περίοδο μετριότητας (1988-1998) για την ισπανική εθνική ομάδα. Στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ρώμης η Ιταλία θα νικήσει την Ισπανία με 93-90 στον ημιτελικό και θα της κόψει τον δρόμο για τον τελικό. Στον μικρό τελικό η Ισπανία θα κερδίσει εύκολα την Γαλλία με 101-83 και θα κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο ανεβαίνοντας έτσι στο βάθρο μιας οποιαδήποτε διοργάνωσης μετά το 1984. Η ομάδα του χάλκινου μεταλλίου του πανευρωπαϊκού του 1991:
Juan Antonio San Epifanio
Jordi Villacampa
Mike Hansen
Pep Cargol
Rafael Jofresa Quique
Andreu Manel Bosch
Antonio Martin
Juan Antonio Orenga
Jose Miguel Antunez
Fernando Arcega
Silvano Bustos

Προπονητής: Antonio Diaz Miguel

Με το τέλος των Ολυμπιακών αγώνων της Βαρκελώνης το 1992, κι ενώ οι Ισπανοί απογοητεύουν με την ένατη θέση που καταλαμβάνουν, ο Antonio Diaz Miguel, ο ‘’αιώνιος’’ προπονητής της ομάδας, ο άνθρωπος-αναμορφωτής του ισπανικού μπάσκετ, εγκαταλείπει το πόστο του μετά από 27 ολόκληρα χρόνια. Ο Antonio Diaz Miguel (1933-2000) έμεινε στην ιστορία σαν ο προπονητής που έβγαλε από την αφάνεια τον Ισπανό μπασκετμπολίστα, δίνοντάς του κύρος με τα στοιχεία του αμερικανικού μπάσκετ που πάντα λάτρευε:Την ταχύτητα και τον αιφνιδιασμό.

Ο αντικαταστάτης του Antonio Diaz Miguel ο Manuel Lolo Sainz, στην οκταετία (1993-2001) που κοουτσάρισε την εθνική ομάδα δεν μπόρεσε να την οδηγήσει σε κάποια μεγάλη διάκριση πλήν του τελικού του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1999. Στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα του 1993, του 1995 και 1997 η Ισπανία αποκλείστηκε στα προημιτελικά, μένοντας στην πέμπτη (1993 και 1997)και στην έκτη θέση (1995)μη μπορώντας έτσι να διεκδικήσει έστω ένα μετάλλιο.

Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1994 στον Καναδά θα βρεθεί ξανά όπως και τέσσερα χρόνια πρίν στην δέκατη θέση, στο κύκνειο άσμα του μεγάλου Juan Antonio San Epifanio που έκανε τις τελευταίες εμφανίσεις του με την εθνική ομάδα μετά από μία τεράστια καριέρα, ενώ στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα το 1996 δεν θα συμμετάσχει κάν λόγο της κακής της πορείας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1995.

Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1998 στην Αθήνα η γηπεδούχος Ελλάδα θα σταματήσει στα προημιτελικά την Ισπανία με νίκη 69-62. Μέχρι εκείνον τον προημιτελικό οι Ισπανοί είχαν μόνο νίκες στο διάβα τους και μία μόνο ήττα από τους Αμερικανούς με 75-73 στην δεύτερη φάση των ομίλων. Τελικά θα τερματίσει στην τιμητική πέμπτη θέση.

Κορυφαία στιγμή η συμμετοχή στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1999 στη Γαλλία. Σε αυτό το τουρνουά τίποτα δεν προδίκαζε την συμμετοχή της Ισπανίας στον τελικό καθώς οι εμφανίσεις της ήταν μέτριες. Προκρίθηκε στον δεύτερο γύρο με δύο νίκες κατά της Ουγγαρίας με 84-75 και της Ρωσίας με 72-69 και μία ήττα ενδιάμεσα από την Σλοβενία με 75-85. Στον δεύτερο γύρο λίγο έλειψε να αποκλειστεί αφού τα αποτελέσματά της στον καινούργιο όμιλο που σχηματίστηκε μόνο θετικά δεν ήταν. Δύο ήττες από την Γαλλία με 57-74 και την Γιουγκοσλαβία με 63-77 λίγο έλειψαν να στείλουν τους Ισπανούς στο σπίτι τους. Τελικά ήρθε η νίκη στο τελευταίο παιχνίδι εναντίων των Ισραηλινών με 88-74. Η Ισπανία πέρασε τέταρτη και καταϊδρωμένη από τον όμιλό της στα προημιτελικά. Εκεί οι Ισπανοί θυμήθηκαν τον καλό τους εαυτό και πέταξαν έξω τους πολύ δυνατούς και από τα φαβορί της διοργάνωσης Λιθουανούς με νίκη 74-72. Στα ημιτελικά τους περίμενε η Γαλλία που τους είχε νικήσει νωρίτερα στη β’φάση των ομίλων. Αυτή τη φορά τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά για εκείνους καθώς οι Ισπανοί ήταν καλύτεροι και επικράτησαν με 70-63 μπαίνοντας έτσι σε τελικό μιας οποιαδήποτε διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά το 1984. Αντίπαλος η αναγεννημένη Ιταλία. Οι Ισπανοί που όσο το τουρνουά προχώραγε τόσο άνοιγε η όρεξή τους για την ύψιστη διάκριση ήταν αισιόδοξοι και ενθουσιασμένοι. Ίσως η 3 Ιουλίου του 1999 να ήταν η ημερομηνία που έψαχναν. Κι όμως... Η Ισπανία θα χάσει και πάλι το τρόπαιο από τον ίδιο αντίπαλο όπως και το 1983 με 64-56. Η λέξη «losers» - ηττοπαθείς ήταν πια συνώνυμο της φράσης - ισπανική εθνική ομάδα. Πότε επιτέλους θα έσπαγε αυτή η κατάρα των πέντε πια χαμένων τελικών; Οι παίκτες του τέταρτου αργυρού ευρωπαϊκού μεταλλίου της Ισπανίας:
Alberto Herreros
Carlos Jimenez
Roberto Duenas
Roger Estellar
Alberto Angulo
Nacho Rodriguez
Rodrigo de la Fuente
Inaki de Miguel
Alfonso Reyes
Juan Ignacio Romero
Nacho Rodilla
Ivan Corrales

Προπονητής: Lolo Sainz.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 2000

Με την καθόλου τιμητική θέση (9^η) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ του 2000 ξεκίνησε η νέα δεκαετία για το ισπανικό μπάσκετ. Σε αυτό το τουρνουά έκαναν το ντεμπούτο τους δύο παίκτες που αποδείχτηκαν πολύ σημαντικοί τα αμέσως επόμενα χρόνια. Ο Juan Carlos Navarro και ο Jorge Garbajosa. Αντίθετα ήταν το τελευταίο τουρνουά του προπονητή Lolo Sainz που αντικαταστάθηκε από τον Javier Imbroda ο οποίος έμεινε στον πάγκο για έναν μόλις χρόνο. (2001-2002).

Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2001, που διεξήχθη στην Τουρκία η Ισπανία θα φτάσει στον ημιτελικό όπου θα ηττηθεί όμως από τους Γιουγκοσλάβους με 78-65. Στην μάχη για την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο θα κερδίσει τους Γερμανούς με 99-90. Σε αυτό το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα έκανε την εμφάνισή του ο Pau Gasol, ο οποίος εξελίχθηκε τα αμέσως επόμενα χρόνια σε έναν από τους σπουδαιότερους σύγχρονους παίκτες στο παγκόσμιο μπάσκετ. Οι παίκτες του δεύτερου χάλκινου μεταλλίου της Ισπανίας σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα:
Pau Gasol
Juan Carlos Navarro
Jorge Garbajosa
Chuck Kornegay
Raul Lopez
Carlos Jimenez
Nacho Rodriguez
Felipe Reyes
Alfonso Reyes
Jose Antonio Paraiso
Paco Vazquez
Lucio Angulo

Προπονητής: Javier Imbroda

Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ινδιανάπολης το 2002 η Γερμανία του μεγάλου Νοβίτσκι θα σταματήσει στα προημιτελικά τους Ισπανούς κερδίζοντάς τους με 70-62. Η Ισπανία τελικά κατέλαβε την πέμπτη θέση. Ακόμη ένας τελικός περίμενε τους Ισπανούς την επόμενη χρονιά στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2003 στη Στοκχόλμη. Με προπονητή τον Mocho Lopez θα κερδίσουν όποιον βρούν μπροστά τους: Σουηδία με 99-52, Ρωσία με 89-77, Σερβία με 75-67, το Ισραήλ στα προημιτελικά με 78-64 και στον ημιτελικό τον κακό τους δαίμονα τους Ιταλούς με 81-79 αλλά στον τελικό θα χάσουν για μία ακόμη φορά... Αυτή τη φορά θα είναι η Λιθουανία των σπουδαίων Μασιγιάουσκας, Στομπέργκας και Γιασικεβίτσιους που θα πάρει το χρυσό μετάλλιο με νίκη 93-84 αφήνοντας τους με την πίκρα της αιώνιας αποτυχίας σε τελικούς. Οι παίκτες του αργυρού μεταλλίου του 2003:
Pau Gasol
Juan Carlos Navarro
Jorge Garbajosa
Jose Manuel Calderon
Carlos Jimenez
Carles Marco
Felipe Reyes
Rodrigo de la Fuente
Alfonso Reyes
Roger Grimau
Alberto Herreros
Antonio Bueno

Προπονητής: Moncho Lopez

Ο Mario Pesquera αντικατέστησε τον Moncho Lopez στον πάγκο συνεχίζοντας έτσι μία όχι τόσο συνηθισμένη κατάσταση αλλαγής προπονητών. Η ομάδα άρχισε σιγά σιγά να δείχνει ένα διαφορετικό πρόσωπο. O Pau Gasol, ο Navarro, ο Garbajosa και ο Calderon αφομοίωσαν ο ένας το παιχνίδι του άλλου και κοντά σε αυτούς ανέβηκαν και οι υπόλοιποι. Η Ισπανία έπαιζε γρήγορο και θεαματικό μπάσκετ κερδίζοντας αρκετές συμπάθειες. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 οι Ισπανοί διέθεταν σπουδαία ομάδα που προσέφερε παράλληλα και θέαμα. Στον προημιτελικό ατύχησαν να πέσουν πάνω στις Η.Π.Α. Έχασαν με 102 -94 όμως άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις και η έβδομη θέση που κατέλαβαν τελικά σε καμία περίπτωση δεν τους αντιπροσώπευε. Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Βελιγραδίου το 2005 η Ισπανία πήγε σαν ένα από τα πιο δυνατά φαβορί. Οι Γερμανοί και ο Νοβίτσκι την περίμεναν στον ημιτελικό και με νίκη θρίλερ στο τέλος με 94-93 άφησαν τους Furias Rojas έξω από τον τελικό. Η πίκρα των Ισπανών ήταν τόσο μεγάλη που στον αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο εναντίων των Γάλλων έχασαν με 98-68 και κατετάγησαν τέταρτοι!Ο προπονητής Mario Pesquera απομακρύνθηκε δίνοντας την θέση του στον Pepu Hernandez…

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ

Παρά τις συνεχιζόμενες αποτυχίες στα μεγάλα ραντεβού, ο μπασκετικός κόσμος αναγνώριζε την αγωνιστική αξία της εθνικής Ισπανίας. Παίκτες σαν τους Juan Carlos Navarro, Pau Gasol, Jorge Garbajosa, Rudy Fernandez και Jose Calderon δεν διέθεταν οι υπόλοιπες ομάδες. Παίκτες με περίσσιο ταλέντο αγωνιζόμενοι στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, το NBA, οδηγούσαν την Ισπανία ψηλά προσφέροντας στιγμές σπάνιου θεάματος. Αυτό που τους έλειπε ήταν η βοήθεια της τύχης. Η τύχη αποφάσισε να χαμογελάσει στην εθνική Ισπανίας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ιαπωνίας το 2006. Αποδίδοντας σπουδαίο αγωνιστικό θέαμα οι Ισπανοί έκαναν περίπατο στον πρώτο γύρο, αυτόν των ομίλων, όπου πέτυχαν μόνο νίκες:

Ισπανία – Νέα Ζηλανδία 86-70
Ισπανία – Παναμάς 101-57
Ισπανία – Γερμανία 92-71
Ισπανία – Ανγκόλα 93-83
Ισπανία – Ιαπωνία 104-55

Στον δεύτερο γύρο η Ισπανία απέκλεισε την Σερβία με νίκη 87-75 και στα προημιτελικά την Λιθουανία με 89-67. Στα ημιτελικά περίμενε μια μεγάλη δύναμη του αθλήματος η Αργεντινή του Τζινόμπιλι και άλλων σπουδαίων παικτών. Το παιχνίδι ήταν δραματικό και αποδείχτηκε το δυσκολότερο της διοργάνωσης. Οι Ισπανοί θα κερδίσουν με έναν πόντο διαφορά στο τέλος του αγώνα (75-74) και προκρίθηκαν σε τελικό παγκοσμίου πρωταθλήματος για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Εκεί περίμεναν ότι θα αντιμετώπιζαν τους Αμερικανούς... Η τύχη όμως είχε αποφασίσει να γελάσει για τα καλά στους Ισπανούς αυτή τη φορά... Η Ελλάδα έπειτα από έναν επικό αγώνα κέρδισε με 101-95 την καλύτερη εθνική ομάδα του κόσμου και πέρασε εκείνη στον τελικό! Κι ενώ όλοι περίμεναν τον πιο αμφίρροπο τελικό στην ιστορία του παγκοσμίου πρωταθλήματος οι Ισπανοί ήξεραν πως τώρα ήταν η ευκαιρία τους... Μπήκαν στον αγώνα δυνατά και αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανένα περιθώριο αντίδρασης στην επίσης πολύ καλή και αήττητη ελληνική εθνική ομάδα. Το τελικό σκόρ δεν άφηνε περιθώρια για συζητήσεις. Η Ισπανία σάρωσε την Ελλάδα με 70-47 κερδίζοντας πανάξια τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας.

Οι μπασκετμπολίστες της ήταν στον έβδομο ουρανό και όλη η χώρα πανηγύρισε έξαλλα την μεγάλη αυτή νίκη. Η 3η του Σεπτέμβρη του 2006 έμελλε τελικά να είναι η ημερομηνία-ορόσημο για το ισπανικό μπάσκετ... Ήταν μία μεγάλη δικαίωση γι’αυτήν την μεγάλη σχολή του παγκοσμίου μπάσκετ, που για δεκαετίες έψαχνε ένα χρυσό μετάλλιο... Και η μοίρα της επιφύλαξε στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου το χρυσό μετάλλιο του παγκόσμιου πρωταθλητή! Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές του 2006:
Pau Gasol
Juan Carlos Navarro
Jose Manuel Calderon
Jorge Garbajosa
Rudy Fernandez
Carlos Jimenez
Carlos Cabezas
Berni Rodriguez
Felipe Reyes
Marc Gasol
Alex Mumbru
Sergio Rodriguez

Προπονητής: Jose Vicente ‘’Pepu’’ Hernandez

Το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2007 ανέλαβε να το διοργανώσει η Μαδρίτη... Όλοι ήξεραν πιο ήταν το απόλυτο φαβορί για την κατάκτησή του τροπαίου... Οι Ισπανοί έχοντας την καλύτερη ομάδα της ιστορίας τους ήταν έτοιμοι να κατακτήσουν πια και την πολυπόθητη ευρωπαϊκή πρωτιά. Στον πρώτο γύρο κέρδισαν την Πορτογαλία με 82-56 και την Λετονία με 93-77 ενώ έχασαν από τους Κροάτες με 85-84 σ’ένα παιχνίδι όπου είχαν κριθεί τα πάντα έχοντας προκριθεί και οι δύο ομάδες. Στον δεύτερο γύρο και στον καινούργιο όμιλο που σχηματίστηκε τερμάτισε στην πρώτη θέση κάνοντας περίπατο. Κέρδισε και τα τρία παιχνίδια που έδωσε κόντρα στην Ελλάδα (76-58), στην Ρωσία (81-69) και στο Ισραήλ (99-73) περνώντας στα προημιτελικά. Εκεί συνέτριψε τη Γερμανία με 83-55 και πέρασε στα ημιτελικά. Η Ελλάδα αποδείχτηκε σκληρό καρύδι και το κλασικό καλοκαιρινό ραντεβού των δύο εξελίχθηκε σε θρίλερ. Τελικά η Ισπανία επικράτησε πολύ δύσκολα με 82-77 και πέρασε σ’έναν ακόμη τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Όλοι πίστευαν πως επιτέλους η ευρωπαϊκή κούπα σε λίγες ώρες θα ήταν γεγονός. Στον τελικό θα αντιμετώπιζαν την Ρωσία που στην δεύτερη φάση του τουρνουά την είχαν κερδίσει άνετα με 81-69. Η Ρωσία έδινε το παρών σε τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά το 1993 και όλοι την είχαν περίπου ξεγραμένη. Κι όμως... Στο ‘’Palacio de Deportes’’ της Μαδρίτης στις 16 Σεπτεμβρίου του 2007 ο τελικός του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος θα είναι ποιοτικά μέτριος. Οι Ισπανοί με το πέρασμα του χρόνου και μπροστά σε 15.000 οπαδούς τους θα αρχίσουν να αγχώνονται. Το προβάδισμα είναι ακόμη υπέρ τους αλλά στα τελευταία λεπτά η διαφορά όλο και μειώνεται... Οι Ρώσοι όλο και περισσότερο το πιστεύουν, ενώ τα χέρια των Ισπανών αρχίζουν και τρέμουν και η μπάλα να είναι πιο ‘’βαριά’’. Η Ρωσία περνάει μπροστά με ένα πόντο διαφορά με καλάθι του Χόλντεν και οι Ισπανοί έχουν μία επίθεση ακόμη στα τελευταίαδευτερόλεπτα... Ο Pau Gasol αστοχεί στην τελευταία προσπάθεια και η Ρωσία των Χόλντεν (Αμερικανός) και Κιριλένκο με νίκη 60-59 θα πάρει μια ανέλπιστη νίκη και μαζί τον ευρωπαϊκό τίτλο!

15.000 Ισπανοί στις εξέδρες και εκατομμύρια μπασκετόφιλοι από τις τηλεοράσεις δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Η Ισπανία είχε χάσει ακόμη έναν ευρωπαϊκό τελικό... Αν δεν υπήρχε η κατάκτηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος της προηγούμενης χρονιάς σίγουρα η απογοήτευση θα ήταν απόλυτη. Το ‘’μάρμαρο’’ το πλήρωσε ο προπονητής Pepu Hernandez, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Aito Garcia Reneses. Μια φοβερή σύμπτωση:Την ίδια ημέρα και συγκεκριμένα λίγο νωρίτερα από την έναρξη του τελικού του μπάσκετ, στη Μόσχα η Ρωσία, η υπερδύναμη του βόλεϊ, έχασε τον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος βόλεϊ από το αουτσάϊντερ που άκουγε στο όνομα... Ισπανία!! Οι παίκτες που κέρδισαν το αργυρό ευρωπαϊκό μετάλλιο του 2007:
Pau Gasol
Rudy Fernandez
Juan Carlos Navarro
Carlos Cabezas
Berni Rodriguez
Jose Manuel Calderon
Sergio Rodriguez
Alex Mumbru
Jorge Garbajosa
Marc Gasol Carlos Jimenez
Felipe Reyes

Προπονητής: "Pepu" Hernandez

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου το 2008 όλοι οι απανταχού μπασκετόφιλοι στον κόσμο ήλπιζαν να δούν στον τελικό αντιμέτωπες τις Η.Π.Α με την Ισπανία. Η επιθυμία τους έγινε πραγματικότητα και μάλιστα εις διπλούν! Οι δύο ομάδες πριν φτάσουν στον τελικό συναντήθηκαν και στην αρχική φάση των ομίλων με τους Αμερικανούς να συντρίβουν τους Ισπανούς με 119-82.

Οι Ισπανοί στην πορεία τους μέχρι τον τελικό δεν έκαναν άλλη ήττα, αντιθέτως έδειξαν πολλές φορές όλες αυτές τις αρετές που τους ξεχώριζαν απ’όλες τις άλλες εθνικές ομάδες. Τα αποτελέσματά τους στους αγώνες της πρώτης φάσης:

Ισπανία - Ελλάδα 81-66
Ισπανία – Κίνα 85-75
Ισπανία – Γερμανία 72-59
Ισπανία – Η.Π.Α 82-119
Ισπανία – Ανγκόλα 98-50

Στα προημιτελικά διέλυσαν τους Κροάτες με 72-59, αλλά στα ημιτελικά τα βρήκαν σκούρα απέναντι στους πολύ δυνατούς παραδοσιακά σε ολυμπιακούς αγώνες Λιθουανούς κερδίζοντάς τους τελικά με 91-86 περνώντας έτσι στον τελικό που όλοι οι ουδέτεροι μπασκετόφιλοι επιθυμούσαν να δούν... Ο τελικός που έγινε στο Πεκίνο στις 16 Αυγούστου του 2008 ανάμεσα στις Η.Π.Α και την Ισπανία έμμελε να είναι από τους καλύτερους αγώνες στην ιστορία τουαθλήματος. Οι Αμερικανοί θα έχουν μέν πάντα την πρωτοπορία στο σκόρ αλλά οι Ισπανοί δεν θα τους αφήσουν ήσυχους ποτέ. Η διαφορά ήταν μονίμως ευάλωτη και δεν ήταν λίγα τα διαστήματα που όλο το γήπεδο (πλήν των Αμερικανών φιλάθλων) υποστήριζε τους Ισπανούςβλέποντάς τους ότι ήταν ικανοί να κάνουν την υπέρβαση. Μια ελαφρά διάθεση των διαιτητών να ευνοούν τους Αμερικανούς εκνεύρισε τον κόσμο και τους Ισπανούς χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως το τελικό 118-107 υπέρ των Αμερικανών ήταν άδικο. Οι Αμερικανοί κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο αλλά η Ισπανία κέρδισε τις εντυπώσεις και την εκτίμηση όλου του μπασκετικού κόσμου. Σε όλον τον αγώνα κοίταξε στα μάτια τούς υπερόπτες αντιπάλους της και σε πολλές στιγμές μέσα στο παιχνίδι θαρρούσες πως έβλεπες αγώνα απο το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου το αμερικανικό NBA.

Τρομερό τουρνουά για όλους τους παίκτες της εθνικής Ισπανίας που κέρδισε και ένα ακόμη μεγάλο ταλέντο τον Ricky Rubio που έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε μεγάλο τουρνουά με την εθνική ομάδα. Το ρόστερ της Ισπανίας που κατέκτησε το δεύτερο αργυρό ολυμπιακό της μετάλλιο το 2008:

Jose Manuel Calderon
Rudy Fernandez
Jorge Garbajosa
Marc Gasol
Pau Gasol
Juan Carlos Navarro
Raul Lopez
Alex Mumbru
Carlos Jimenez Sanchez
Felipe Reyes
Berni Rodriguez
Ricky Rubio

Προπονητής: Aito Garcia Reneses

Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2009 που θα διεξαγόταν στην Πολωνία η Ισπανία ήταν και πάλι το μεγάλο φαβορί. Με καινούργιο πάλι προπονητή τον Ιταλό Sergio Scariolo στόχευε ψηλά. Η αρχή του τουρνουά όμως κόντεψε να γίνει και το... τέλος για τους ‘’Furias Rojas’’, καθώς ηττήθηκαν στον πρώτο αγώνα από τους Σέρβους με 66-57 και νίκησαν με τρομερή δυσκολία τους παραδοσιακά αδύναμους Βρεττανούς με 84-76. Τελικά στον κρίσιμο αγώνα εναντίον της Σλοβενίας που θα έκρινε την πρόκριση στον επόμενο γύρο επικράτησε και πάλι πολύ δύσκολα με90-84. Ο δεύτερος γύρος, που συνεχίστηκε με την μορφή ομίλων και πάλι, ξεκίνησε με νέα ήττα για τους Ισπανούς αυτή την φορά από την πολλά υποσχόμενη Τουρκία με 63-60. Στα επόμενα δύο παιχνίδια που θα έκριναν την πρόκριση στα προημιτελικά οι Ισπανοί βρήκαν τον εαυτό τους και νίκησαν την Λιθουανία με 84-70 και την γηπεδούχο Πολωνία με 90-68. Ήταν φανερό πως οι παίκτες της Ισπανίας είχαν βρεί τον εαυτό τους και την χαμένη τους αυτοπεποίθηση που συνήθως έχαναν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Σίγουροι πια για τον εαυτό τους συνέτριψαν τους Γάλλους στα προημιτελικά με 86-66 και τους Έλληνες στα ημιτελικά με82-64 δείχνοντας σε όλους ποιος ήταν το φαβορί για τον τίτλο. Και πράγματι... Στις 20 του Σεπτέμβρη του 2009 στο Κατοβίτσε της Πολωνίας η Ισπανία θα συντρίψει στον τελικό και την Σερβία με 85-63 και θα πάρει το ευρωπαϊκό τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της και έπειτα από έξι χαμένους τελικούς ευρωμπάσκετ!

Μια κατάρα δεκαετιών είχε πια σπάσει για τους Ισπανούς που με το δίκιο τους πανηγύρισαν έξαλλα την κατάκτηση του πρώτου χρυσού ευρωπαϊκού μεταλλίουτης ιστορίας τους! Το ρόστερ των πρωταθλητών Ευρώπης του 2009:

Pau Gasol
Rudy Fernandez
Juan Carlos Navarro
Raul Lopez
Carlos Cabezas
Ricky Rubio
Sergio Llull
Alex Mumbru
Jorge Garbajosa
Marc Gasol
Victor Claver
Felipe Reyes

Προπονητής: Sergio Scariolo

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2010 που διεξήχθη στην Τουρκία ήταν μία άσχημη παρένθεση στο σερί των εμφανίσεων σε τελικούς για την Ισπανία. Οι Ισπανοί σε πολλά παιχνίδια φάνηκαν ασυντόνιστοι, νευρικοί και μακριά από τα υψηλά στάνταρς απόδοσης που είχαν συνηθίσει όλον τον μπασκετικό κόσμο. Η Γαλλία νίκησε την Ισπανία με 72-66 στην πρεμιέρα του ομίλου του πρώτου γύρου. Ακολούθησε η άνετη νίκη επί της Νέας Ζηλανδίας με 101-84 αλλά οι Λιθουανοί στο επόμενο παιχνίδι νίκησαν τους Ισπανούς με 76-73 βάζοντάς τους σε περιπέτειες για την πρόκρισή τους στον β΄γύρο. Τελικά με δύο άνετες νίκες επί του Λιβάνου (91-57) και επί του Καναδά (89-67) η Ισπανία θα προκριθεί στους ‘’16’’ του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Για την είσοδο στα προημιτελικά θα έπρεπε να αναμετρηθεί για ένα ακόμη καλοκαίρι με την Ελλάδα... Σ' ένα σκληρό και δύσκολο αγώνα οι Ισπανοί θα επιβληθούν με 80-72 αποκλείνοντάς την για μία ακόμη φορά. Στα προημιτελικά όμως η Σερβία θα αποκλείσει την Ισπανία κερδίζοντάς την με 92-89, παίρνοντας έτσι τη ρεβάνς για την ήττα της στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2009. Έτσι οι Ισπανοί αντί να διεκδικούν την θέση τους στον τελικό βρέθηκαν να διεκδικούν την. . πέμπτη θέση! Νίκησαν τους Σλοβένους με 97-80 αλλά τελικά κατετάγησαν έκτοι καθώς γνώρισαν την ήττα από τους Αργεντίνους με 86-81. Ήταν το πρώτο τουρνουά από το 2006 και μετά που η Ισπανίαδεν έφτασε σε τελικό, ενώ δεν μπήκε στην τετράδα οποιασδήποτε διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά το 2004...

Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2011 που θα διεξαγόταν στην Λιθουανία η Ισπανία καλείτο να υπερασπιστεί το στέμμα της από το 2009. Και το έκανε με μεγάλη επιτυχία... Στην πρώτη φάση θα τερματίσει άνετα στην πρώτη θέση του ομίλου της κερδίζοντας τις: Πολωνία με 83-78, Πορτογαλία με 87-73, Μεγάλη Βρετανία με 86-79, Λιθουανία με 91-79. Έχασε σε ένα αδιάφορο παιχνίδι αφού όλα είχαν κριθεί από την Τουρκία με 57-65 Στον δεύτερο γύρο και στον νέο όμιλο που δημιουργήθηκε κέρδισε τις: Γερμανία με 77-68, Σερβία με 84-59, Γαλλία με 96-69 και προκρίθηκε στα προημιτελικά. Εκεί σάρωσε την Σλοβενία με 86-64 και πέρασε στα ημιτελικά. Η F.Y.R.O.M αποδείχτηκε πολύ σκληρό καρύδι κάνοντας τους Ισπανούς να "ιδρώσουν" για να κερδίσουν τελικά με 92-80 στο πιο δύσκολο σαφώς παιχνίδι του τουρνουά για εκείνους.

Στον τελικό η Γαλλία αν και διέθετε αρκετά καλή ομάδα δεν μπόρεσε να κοιτάξει στα μάτια τους Ισπανούς που με το τελικό 98-85 κέρδισαν τον δεύτερο ευρωπαϊκό τους τίτλο και μάλιστα συνεχόμενο. Η Ισπανία σε όλη την διάρκεια του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ήταν φανερά η ανώτερη ομάδα και το παιχνίδι της είχε ξανά πολλές στιγμές υψηλής ποιότητας. Οι πρωταθλητές Ευρώπης του 2011:
Pau Gasol
Rudy Fernandez
Ricky Rubio
Juan Carlos Navarro
Jose Calderon
Felipe Reyes
Victor Claver
Fernando San Emeterio
Sergio Llull
Marc Gasol
Serge Ibaka
Victor Sada

Προπονητής: Sergio Scariolo

Η εθνική Ισπανίας των τελευταίων ετών είναι σαφώς η καλύτερη ομάδα στην ιστορία του ισπανικού μπάσκετ, αλλά και μία από τις καλύτερες που φάνηκαν ποτέ παγκοσμίως με εξαίρεση πάντα των ομάδων που παρουσίαζαν οι Η.Π.Α. Το καλοκαίρι του 2012 θα συμμετάσχει στο ολυμπιακό τουρνουά του Λονδίνου και ασφαλώς οι στόχοι της είναι πολύ υψηλοί. Όλοι περιμένουν την στιγμή που θα ξανασυναντηθεί με τις Η.Π.Α με την κρυφή ελπίδα να κάνει το θαύμα.

ΕΘΝΙΚΗ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΜΠΑΣΚΕΤ – ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ: Federación Española de Baloncesto (FEB έτος ίδρυσης 1923)

ΤΙΤΛΟΙ: 1 Παγκόσμιο πρωτάθλημα (2006)

2 Πρωταθλήματα Ευρώπης (2009, 2011)

ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: 2 Αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια (1984, 2008)

6 Αργυρά μετάλλια ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (1935-1973-1983-1999-2003-2007)

2 Χάλκινα μετάλλια ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (1991-2001)

Τέταρτη θέση στους Ολυμπιακούς του 1980

Τέταρτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1982

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ: 10

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ: 10

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ: 27

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Sergio Scariolo (Ιταλός)

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΠΡΩΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: Ισπανία – Πορτογαλία 33-12 (Μαδρίτη, 15 Απριλίου 1935-φιλικός)

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΕ ΕΚΤΑΣΗ ΝΙΚΗ: Ισπανία – Ιαπωνία 104-55 (Χιροσίμα, 24 Αυγούστου 2006-παγκόσμιο)

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΕ ΕΚΤΑΣΗ ΗΤΤΑ: Ισπανία – Η.Π.Α 81-122 (Βαρκελώνη, 29 Ιουλίου 1992-Ολυμπιακοί)

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Juan Antonio San Epifanio	239
Francesc Buscato	222
Wayne Brabender	190
Juan Carlos Navarro	189
Josep Maria Margall	187
Andres Jimenez	186
Juan Antonio Corbalan	177
Emiliano Rodriguez	175
Fernando Romay	174
Felipe Reyes	173
Alberto Herreros	172
Carlos Jimenez	170
Jorge Garbajosa	166
Rafael Rullan	161
Luis Miguel Santillana	159
Jordi Villacampa	158
Ferran Martinez	156
Clifford Luyk	150
Alfonso Martinez	146
Ignacio Solozabal	142
Alfonso Reyes	140
Enric Margall	136
Juan Domingo de la Cruz	131
Pau Gasol	130
Rudy Fernandez	130
Jose Manuel Calderon	129
Manolo Flores	128
Juan Antonio Orenga	128
Nacho Rodriguez	125
Fernando Arcega	121
Josep LIuis Cortes	116
Jose Luis Llorente	112
Vicente Ramos	109
Marc Gasol	102
Carmelo Cabrera	102

ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ

Mariano Manent	1935
Santiago Monerris	1943
Anselmo Lopez	1947-1950
Michael Rutzgis	1950-1951
Fernando Font	1951-1952
Pedro Borras	1952
Jacinto Ardeveniz	1953-1958
Eduardo Kucharsky	1959-1961
Joaquin Hernandez Gallego	1962-1964
Pedro Ferrandiz	1964-1965
Antonio Diaz Miguel	1965-1992
Lolo Sainz	1993-2001
Javier Imbroda	2001-2002
Moncho Lopez	2002-2003
Mario Pesquera	2003-2005
Pepu Hernandez	2006-2008
Aito Garcia Reneses	2008
Sergio Scariolo	2009-

Ο προπονητής με τα περισσότερα παιχνίδια: Antonio Diaz Miguelμε 423 παιχνίδια σε 27 χρόνια. (1965-1992)

Ο προπονητής με τα περισσότερα μετάλλια: Antonio Diaz Miguel με πέντε μετάλλια.