vicky cristina barcelonaΈνας γόης ζωγράφος γνωρίζει δύο Αμερικανές τουρίστριες και ...συνάπτει σχέση και με τις δύο. Όταν όμως η αθεράπευτα ζηλιάρα πρώην του το μαθαίνει, αρχίζει το μπλέξιμο. Αν απλά ακούγατε την υπόθεση του "Vicky Christina Barcelona", χωρίς να ξέρετε ότι είναι ταινία του Γούντι Άλεν κι ότι σ’ όλο αυτό συμμετέχουν οι Χαβιέ Μπαρδέμ, Πενέλοπε Κρουζ, Σκάρλετ Γιόχανσον και Ρεμπέκα Χολ, ίσως να μη σας έκανε καμία εντύπωση. Μπορεί επίσης να σας θύμιζε και κάτι που έχει σχέση με Ελλάδα. Αλλα τώρα η οπτική αλλάζει και ξέρουμε ότι τίποτα δε θα είναι τόσο απλό.

Λίγοι κινηματογραφιστές ανέπτυξαν μια καριέρα τόσο ριζοσπαστική οσο ο Λουίς Μπουνιουέλ, που ο αντίκτυπος των εικόνων του όπως το μαχαίρι που κόβει ένα μάτι ή τα μυρμήγκια που βγαίνουν από την τρύπα της παλάμης ενός χεριού, άφησαν ιστορία.

Με τη συμπλήρωση 25 χρόνων από το θάνατό του -πέθανε στην Πόλη του Μεξικού στις 29 Ιουλίου του 1983- το έργο του " δασκάλου της Calanda" όπως ήταν γνωστός λόγω της περιοχής της Αραγωνίας οπου είχε γεννηθεί, είναι πιο ζωντανό παρά ποτέ.

Γεννήθηκε σχεδόν μαζί με το ίδιο το σινεμά και φρόντισε από πολύ νωρίς να το θέσει στην παραμορφωτική τροχιά που επέβαλλε η ευφυϊα, το ταλέντο και προπαντός η αντισυμβατική του συμπεριφορά. Σουρεαλιστής, ηδονιστής, εικονοκλάστης, πολέμιος της αριστοκρατίας, γνήσιο τέκνο της μεταπολεμικής avant garde, άθεος και μόνιμος κάτοικος -ταυτόχρονα- Αμερικής και Ευρώπης, προκάλεσε την κοινή λογική, την κρατική αναλγησία, τη θρησκευτική αρτηριοσκλήρωση και ανακηρύχθηκε ομόφωνα ως ένας από τους μέγιστους της κινηματογραφικής τέχνης, με τίτλους όπως ο «Ανδαλουσιανός Σκύλος», το «Λος Ολβιδάδος», «Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας», «Ο Εξολοθρευτής Αγγελος». Με αφορμή την ρετροσπεκτίβα στο έργο του, που οργάνωσε το 58ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, επιστρέφουμε εκεί που ξεκίνησαν όλα. Σε μία προσπάθεια να καταλάβουμε αυτό που πάντοτε απαντούσε όταν τον ρωτούσαν γιατί κάνει ταινίες: «Για να αποδείξω πως αυτός που ζούμε δεν είναι ο καλύτερος από τους κόσμους που υπάρχουν».