“Ποτέ δε φανταζόμουν ότι αυτή η εμπειρία θα άλλαζε τη ζωή μου’’
Πριν να μας επισκεφτεί, η Φεβρωνία Κιρκμαΐλη (Θεσσαλονίκη. Ελλάδα, 1987) είχε ήδη περάσει από Βαρκελώνη και Ανδαλουσία και διαβεβαιώνει ότι “από τότε είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γνωρίσει τη Χώρα των Βάσκων, με ένα χαρακτήρα διαφορετικό από αυτόν της υπόλοιπης Ισπανίας’’. Η Φένια, όπως τη γνωρίζουν οι φίλοι της, ήρθε στην Άλαβα με το πρόγραμμα Εράσμους για να σπουδάσει Τοπογραφία και αναχώρησε, πέντε μήνες μετά, με μια ωραία ανάμνηση, πολύ καλούς φίλους και έναν αισθηματικό δεσμό που δε φαίνεται περαστικός.
Παρόλο που ήταν η μόνη Ελληνίδα στην πανεπιστημιούπολη, για τη Φένια δεν αποδείχτηκε πολύπλοκο να συνηθίσει στη Γκαστέιθ. ‘‘Σκεφτόμουν ότι οι πρώτες μέρες θα ήταν δύσκολες, αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο –βεβαιώνει. Η επόπτρια καθηγήτριά μου, η Νατάλια, με βοήθησε πολύ, πράγμα για το οποίο της είμαι πάρα πολύ ευγνώμων. Όταν έφτασα γνώριζα ότι κάτι νέο ξεκινούσε, αλλά ποτέ δε φανταζόμουν ότι αυτή η νέα εμπειρία θα άλλαζε τη ζωή μου’’, δηλώνει έκπληκτη.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι φιλίες που έκανε κατά την παραμονή της ήταν ποιότητας, ‘‘μπορώ να πω ότι είναι κάτι παραπάνω από καλές –βεβαιώνει– είναι άνθρωποι που με κάνουν να θέλω να επιστρέψω στη Βιτόρια και να τους επισκέπτομαι σ’ όλη την Ευρώπη με τη μεγαλύτερη δυνατή συχνότητα’’. Όμως αυτό που, πέραν κάθε αμφισβήτησης, συνέβαλε κατά πολύ στην αξέχαστη ανάμνησή της από την Άλαβα ήταν που βρήκε εδώ το έτερον ήμισύ της. ‘‘Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ένας αισθηματικός δεσμός που ξεκίνησε κατά την παραμονή μου ως φοιτήτρια Εράσμους θα μπορούσε να διαρκέσει μέχρι τώρα και να είναι τόσο δυνατός, μήνες αφότου γύρισα στο σπίτι μου’’, αναφέρει πολύ ευχαριστημένη.
Πολύ ανοιχτοί άνθρωποι
Εκπλήσσει η ευκολία με την οποία η Φένια εκφράζεται σε τέλεια ισπανικά: ‘‘Είχα μεγάλο ενδιαφέρον για την ισπανική κουλτούρα –εξηγεί– κι έτσι ξεκίνησα να σπουδάζω ισπανικά πριν τρία χρόνια. Όσο περισσότερο γνώριζα την κουλτούρα, τόσο περισσότερο ήθελα να ζήσω μερικούς μήνες εκεί, γι’ αυτό και έκανα ό,τι ήταν δυνατόν για να το καταφέρω’’.
Ίσως λόγω της γνώσης της γλώσσας, ίσως λόγω του ανοιχτού της χαρακτήρα, η Φένια δηλώνει πως ‘‘δε μου φαίνεται δύσκολο να συναναστραφώ με τον κόσμο στη Χώρα των Βάσκων... μάλλον ακριβώς το αντίθετο. Μαζί μου –εξηγεί– όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους είχα επαφή αυτούς τους μήνες ήταν πολύ ανοιχτοί’’. Εκμεταλλεύτηκε την παραμονή της εδώ για να ταξιδέψει και να γνωρίσει τη Χώρα των Βάσκων, και δηλώνει ότι ‘‘αυτό που περισσότερο μου κίνησε την προσοχή ήταν ο τρόπος ζωής και διασκέδασης, το φαγητό και η κουλτούρα κάνουν τη Χώρα των Βάσκων έναν τόπο μοναδικό’’. Στους Έλληνες επίσης μας αρέσει πολύ το γλέντι, αλλά –αναγνωρίζει– θα μπορούσε να παραδεχτεί ότι στη Χώρα των Βάσκων ξέρουν καλύτερα πώς να γλεντήσουν’’.
Μια από τις μεγαλύτερες διαφορές που βρήκε η Φένια ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Χώρα των Βάσκων ήταν το κλίμα... ‘‘είναι αυτό που κάνει την Χώρα των Βάσκων πράσινη, το πράσινο συγκεκριμένα είναι κάτι που δυστυχώς λείπει στην πόλη μου’’.
Τώρα, αφού επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, συνεχίζει τις σπουδές, ‘‘αλλά τώρα, Πολιτική Μηχανική, διευκρινίζει, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο’’ και μετά ίσως γυρίσει για να κάνει ένα Μάστερ. Διαβεβαιώνει πως αυτό που περισσότερο της λείπει είναι ‘‘τα πάρκα της Βιτόρια και οι ώρες που περνούσαμε εκεί κάθε φορά που έβγαινε ο ήλιος’’. Αλλά η Φένια δε διστάζει και σημειώνει ότι ‘‘ήδη προγραμματίζω, πάλι, πότε θα μπορέσω να κάνω την επόμενη επίσκεψή μου στη Χώρα των Βάσκων’’.
Πηγή: Campusa, Οκτώβριος 2009, αρ. 68, σελ. 21.
Πρόκειται για το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Campusa που δημοσίευσε το Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων. Μπορείτε να βρείτε τη συνέντευξη εδώ και τα τεύχη που υπάρχουν διαθέσιμα στο Διαδίκτυο εδώ.
Μετάφραση-επιμέλεια: Βίκυ Ρούσκα