“Ποτέ δε φανταζόμουν ότι αυτή η εμπειρία θα άλλαζε τη ζωή μου’’

Πριν να μας επισκεφτεί, η Φεβρωνία Κιρκμαΐλη (Θεσσαλονίκη. Ελλάδα, 1987) είχε ήδη περάσει από Βαρκελώνη και Ανδαλουσία και διαβεβαιώνει ότι  “από τότε είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γνωρίσει τη Χώρα των Βάσκων, με ένα χαρακτήρα διαφορετικό από αυτόν της υπόλοιπης Ισπανίας’’. Η Φένια, όπως τη γνωρίζουν οι φίλοι της, ήρθε στην Άλαβα με το πρόγραμμα Εράσμους για να σπουδάσει Τοπογραφία και αναχώρησε, πέντε μήνες μετά, με μια ωραία ανάμνηση, πολύ καλούς φίλους και έναν αισθηματικό δεσμό που δε φαίνεται περαστικός.

Παρόλο που ήταν η μόνη Ελληνίδα στην πανεπιστημιούπολη, για τη Φένια δεν αποδείχτηκε πολύπλοκο να συνηθίσει στη Γκαστέιθ. ‘‘Σκεφτόμουν ότι οι πρώτες μέρες θα ήταν δύσκολες, αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο –βεβαιώνει. Η επόπτρια καθηγήτριά μου, η Νατάλια, με βοήθησε πολύ, πράγμα για το οποίο της είμαι πάρα πολύ ευγνώμων. Όταν έφτασα γνώριζα ότι κάτι νέο ξεκινούσε, αλλά ποτέ δε φανταζόμουν ότι αυτή η νέα εμπειρία θα άλλαζε τη ζωή μου’’, δηλώνει έκπληκτη.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι φιλίες που έκανε κατά την παραμονή της ήταν ποιότητας, ‘‘μπορώ να πω ότι είναι κάτι παραπάνω από καλές –βεβαιώνει– είναι άνθρωποι που με κάνουν να θέλω να επιστρέψω στη Βιτόρια και να τους επισκέπτομαι σ’ όλη την Ευρώπη με τη μεγαλύτερη δυνατή συχνότητα’’. Όμως αυτό που, πέραν κάθε αμφισβήτησης, συνέβαλε κατά πολύ στην αξέχαστη ανάμνησή της από την Άλαβα ήταν που βρήκε εδώ το έτερον ήμισύ της. ‘‘Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ένας αισθηματικός δεσμός που ξεκίνησε κατά την παραμονή μου ως φοιτήτρια Εράσμους θα μπορούσε να διαρκέσει μέχρι τώρα και να είναι τόσο δυνατός, μήνες αφότου γύρισα στο σπίτι μου’’, αναφέρει πολύ ευχαριστημένη.

Πολύ ανοιχτοί άνθρωποι

Εκπλήσσει η ευκολία με την οποία η Φένια εκφράζεται σε τέλεια ισπανικά: ‘‘Είχα μεγάλο ενδιαφέρον για την ισπανική κουλτούρα –εξηγεί– κι έτσι ξεκίνησα να σπουδάζω ισπανικά πριν τρία χρόνια. Όσο περισσότερο γνώριζα την κουλτούρα, τόσο περισσότερο ήθελα να ζήσω μερικούς μήνες εκεί, γι’ αυτό και έκανα ό,τι ήταν δυνατόν για να το καταφέρω’’.

Ίσως λόγω της γνώσης της γλώσσας, ίσως λόγω του ανοιχτού της χαρακτήρα, η Φένια δηλώνει πως ‘‘δε μου φαίνεται δύσκολο να συναναστραφώ με τον κόσμο στη Χώρα των Βάσκων... μάλλον ακριβώς το αντίθετο. Μαζί μου –εξηγεί– όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους είχα επαφή αυτούς τους μήνες ήταν πολύ ανοιχτοί’’. Εκμεταλλεύτηκε την παραμονή της εδώ για να ταξιδέψει και να γνωρίσει τη Χώρα των Βάσκων, και δηλώνει ότι ‘‘αυτό που περισσότερο μου κίνησε την προσοχή ήταν ο τρόπος ζωής και διασκέδασης, το φαγητό και η κουλτούρα κάνουν τη Χώρα των Βάσκων έναν τόπο μοναδικό’’. Στους Έλληνες επίσης μας αρέσει πολύ το γλέντι, αλλά –αναγνωρίζει– θα μπορούσε να παραδεχτεί ότι στη Χώρα των Βάσκων ξέρουν καλύτερα πώς να γλεντήσουν’’.

Μια από τις μεγαλύτερες διαφορές που βρήκε η Φένια ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Χώρα των Βάσκων ήταν το κλίμα... ‘‘είναι αυτό που κάνει την Χώρα των Βάσκων πράσινη, το πράσινο συγκεκριμένα είναι κάτι που δυστυχώς λείπει στην πόλη μου’’.

Τώρα, αφού επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, συνεχίζει τις σπουδές, ‘‘αλλά τώρα, Πολιτική Μηχανική, διευκρινίζει, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο’’ και μετά ίσως γυρίσει για να κάνει ένα Μάστερ. Διαβεβαιώνει πως αυτό που περισσότερο της λείπει είναι ‘‘τα πάρκα της Βιτόρια και οι ώρες που περνούσαμε εκεί κάθε φορά που έβγαινε ο ήλιος’’. Αλλά η Φένια δε διστάζει και σημειώνει ότι ‘‘ήδη προγραμματίζω, πάλι, πότε θα μπορέσω να κάνω την επόμενη επίσκεψή μου στη Χώρα των Βάσκων’’.

 

Πηγή: Campusa, Οκτώβριος 2009, αρ. 68, σελ. 21.

Πρόκειται για το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Campusa που δημοσίευσε το Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων. Μπορείτε να βρείτε τη συνέντευξη εδώ και τα τεύχη που υπάρχουν διαθέσιμα στο Διαδίκτυο εδώ.

Μετάφραση-επιμέλεια: Βίκυ Ρούσκα

“Nunca imaginé que esta experiencia cambiaría mi vida’’

Antes de visitarnos, Fevronia Kirkmaili (Thessaloniki. Grecia, 1987) ya había pasado por Barcelona y Andalucía y asegura que “desde entonces tenía mucho interés en conocer el País Vasco, con un carácter diferente del resto de España”. Fenia, como la conocen sus amistades, vino a Álava con el programa Erasmus para estudiar Topografía y se marchó, cinco meses después, con un buen recuerdo, mejores amistades y una relación sentimental que no parece pasajera.

A pesar de que era la única griega en el campus, para Fenia no fue complicado habituarse a Gasteiz. “Pensaba que los primeros días iban a ser difíciles, pero fue muy al contrario -asegura-; mi tutora Natalia me ayudó muchísimo, algo de lo que le estoy muy muy agradecida. Cuando llegué era consciente de que algo nuevo empezaba, pero nunca imaginé que esta nueva experiencia me cambiaría la vida”, afirma sorprendida.

Qué duda cabe que las amistades que hizo durante su estancia fueron de calidad, “puedo decir que son más que buenas -asegura- es gente que me hace querer volver a Vitoria y visitarlas por toda Europa con la mayor frecuencia posible”. Pero lo que, sin lugar a dudas, tuvo mucho que ver en su inolvidable recuerdo de su paso por Álava fue encontrar aquí su media naranja. “No podría imaginar que una relación sentimental que empezó durante mi estancia como Erasmus podría durar hasta ahora y ser tan fuerte, tras meses de haber vuelto a casa”, afirma encantada.

Personas muy abiertas

Sorprende la facilidad con que Fenia se desenvuelve en un perfecto castellano; “tenía un gran interés por la cultura española -explica- así que comencé a estudiar español hace tres años. Cuanto más conocía la cultura, más ganas tenía de vivir unos meses allí, así que hice todo lo posible por conseguirlo“.

Quizá por su conocimiento del idioma, quizá por su carácter abierto, Fenia afirma que “no me parece que sea difícil relacionarse con la gente en el País Vasco… más bien todo lo contrario. Conmigo -explica- toda la gente con la que tuve contacto en esos meses fue muy abierta”. Durante su estancia aquí aprovechó para viajar y conocer Euskadi; asegura que “lo que más me llamó la atención fue la manera de vivir y de divertirse, la comida y la cultura hacen de Euskadi un sitio único”. A los griegos nos gusta también mucho la fiesta, pero -reconoce- podría admitir que en el País Vasco se sabe mejor cómo hacer la fiesta”.

Una de las mayores diferencias que encontró Fenia entre Grecia y Euskadi fue el clima… “es lo que lo hace que Euskadi sea de verde, algo que desafortunadamente falta en mi ciudad”.

Ahora, de vuelta en Thessaloniki, continúa estudiando, “pero ahora Ingeniería Civil, aclara, en la Universidad Aristóteles” y luego quizá vuelva para hacer un máster. Asegura que lo que más echa de menos son “los parques de Vitoria y las horas que pasamos ahí cada vez que salía el sol”. Pero Fenia no lo duda y advierte que “ya estoy planeando, otra vez, cuándo podré hacer mi siguiente visita al País Vasco”.

 

Fuente: Campusa, octubre 2009, nº 68, p. 21.

Se trata del último número de la revista Campusa que ha publicado la Universidad del País Vasco. Puede encontrar la entrevista aquí y los números disponibles en Internet aquí.