Ήδη από την Εποχή του Χαλκού οι Γαλικιανοί προσπαθούσαν να εξημερώσουν τα άγρια άλογα, τα οποία ζουν σε αγέλες στα βουνά, κυρίως στην κεντρική και βόρεια Γαλικία. Κάθε άνοιξη οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι ξεχύνονται στις βουνοπλαγιές και με πολεμικές κραυγές καλούν τα άλογα να κατέβουν στην πεδιάδα. Πρόκειται για μια αρχέγονη ιεροτελεστία, που κατέγραψε ο Στράβων πριν από δύο χιλιάδες χρόνια:
«Με κέρατα και με ιαχές αναγκάζουν τα άλογα να τρέξουν στα βουνά μέχρι να τα περικυκλώσουν. Κάποια τα θυσιάζουν για να τα φάνε. Άλλα τα εξημερώνουν και τα ιππεύουν στους πολεμικούς αγώνες τους...»

Διασχίζοντας με το μικρό βαπόρι το θαλάσσιο πορθμό, που πέντε αιώνες πριν είχε διαπλεύσει πρώτος ο Μαγγελάνος, περνάμε από την ηπειρωτική γη της Παταγονίας στο αρχιπέλαγος που ονομάζεται Γη του Πυρός (Tierra del Fuego). Έχουμε αφήσει πίσω μας τα 14000 χιλιόμετρα στεριάς της αμερικανικής ηπείρου και αποβιβαζόματε σ' αυτό το σύμπλεγμα νησιών, που κατά πολλούς θεωρείται το Τέλος του Κόσμου, μιας και είναι η νοτιότερη κατοικημένη περιοχή του πλανήτη μας και η εγγύτερη στην Ανταρκτική. Διαιρείται μεταξύ Χιλής και Αργεντινής και αποτελείται από μία μεγάλη τριγωνική νήσο κι από άλλα μικρότερα μη κατοικημένα νησιά. Η μεγαλύτερη πόλη είναι η Ουσουάια (Ushuaia), ένα πολύβουο γραφικό λιμάνι, από όπου ξεκινούν οι αποστολές για την Ανταρκτική και οι ναυτικές εξορμήσεις στα θυελλώδη νερά του ακρωτηρίου Χορν.

Κρεμαστή γέφυρα στο πρωτογενές τροπικό δάσος της βροχής, Κόστα ΡίκαMe llamo Elías y soy griego; pero no de la homónima ciudad del Cantón de Alajuela. Soy ateniense; pero no de la homónima ciudad de la República de Costa Rica. He venido aquí, a Centroamérica, de la mera Grecia, el país europeo, cuya antigua cultura se enseña también, en las escuelas ticas.

A veces, me gusta quedarme en la parada de los buses de San Carlos –un lugar quizás aburrido para ustedes, los ticos, pero de mucho interés para mí, –un gringo, un casi extraterrestre en este país tropical; me gusta, porque considero que en las paradas del mundo puedo redescubrir –como un nuevo Colón– los mundos de nuestra tierra: los chiribiscos sancarleños (que en Guanacaste se llaman “apretados”), las voces de los vendedores que van pregonando: “patí pa´ mí y pa´ti” jugando con su dialecto limonense, los olores y los colores de frutas con nombres indios, africanos y chinos: zapotes, ñame y mamón. Y eso es lo que yo llamo: “el encuentro de las culturas”.

Εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα καταλαμβάνει σταθερά την δεύτερη θέση σε γαλάζιες σημαίες ανάμεσα σε 49 χώρες παγκοσμίως στην αυστηρή και πολύπλευρη έρευνα που γίνεται από το Ίδρυμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (FEE) που είναι ο ιδρυτής και διεθνής συντονιστής του προγράμματος Γαλάζιας Σημαίας. Η πρώτη χώρα όμως στην παγκόσμια κατάταξη με τις περισσότερες βραβευμένες παραλίες δεν είναι άλλη από την Ισπανία. Με 648 γαλάζιες σημαίες (551 για τις πανέμορφες παραλίες της και 97 για τα λιμάνια της) -συνολικά δέκα περισσότερες από πέρσι, το μεγαλύτερο της ρεκόρ- η Ισπανία διατηρεί την πρωτιά με μεγάλη απόσταση σε μια λίστα που εκτός από την Ελλάδα (393) βρίσκονται σε υψηλές θέσεις η Τουρκία (με 383), η Γαλλία (365), η Πορτογαλία (280) η Ιταλία (248) και η Δανία (243).

Τα νησία Θίες, οι απόκρημνες ακτές της Βισία Ερμπέιρα ή μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας όπως τα Τείχη του Λούγο, ο Πύργος του Ηρακλή ή η παλιά πόλη του Σαντιάγο δε Κομποστέλα αναδεικνύονται σε μοναδικά αξιοθέατα χάρη στην ομορφιά της αρχιτεκτονικής και των τοπίων τους.

Αυτή είναι η λίστα με τα μέρη που δεν πρέπει να χάσετε σύμφωνα με το πόρταλ Turgalicia: